Post Description

Dark Empire, een stevige thrash metal band uit New Jersey (USA) die heel wat progressieve elementen in hun muziek stopt, is terug met een derde studioalbum 'From Refugee To Ruin'. Spilfiguren zijn gitarist/componist Matt Moliti (hij doet ook een flinke portie ruwe zang) en bassist Randy Knecht. Zij zien dit album als een wedergeboorte van de band. Nieuwe zanger Brian Larkin is in de plaats gekomen van Jens Carlsson (ooit in Persuader en Savage Circus), ook was Urban Breed (bekend van Tad Morose en Bloodbound) even aangekondigd als nieuwe zanger. De band dook de studio in met sessiedrummer Matt Graff. 

Dark Empire heeft enkele nieuwe elementen in hun stevige muziek toegelaten, sinds voorganger 'Humanity Dethroned' (2008). Prog/simfoinvloeden uit de jaren zeventig - meer bepaald Genesis en King Crimson - zijn merkbaar aanwezig in de titelsong en de veertien minuten durende afsluiter 'The Cleansing Fires'. De zweverige klank van mellotron en Hammondorgel heerst hier. Toch is er aanvankelijk maar één band waar Dark Empire sterk naar neigt en dat zijn hun stadgenoten van Symphony X met hier en daar ook een vleugje Nevermore. 

Geen wolven, maar 'A Plague In The Throne Room' dendert in vol ornaat de kamer binnen met energieke riffs en krachtige zang die echter in eerste instantie nogal geforceerd overkomt. Bij de eerste beluisteringen vond ik dat Larkin nogal op zijn tenen moet staan om de niet zo makkelijke zanglijnen naar behoren te vertolken. Toch went dit wel en primeert uiteindelijk de hoge kwaliteit van het musiceren. Van in het begin klinkt dit alles erg episch. 'Dreaming In Vengeance' steunt op thrash riffs met een oosters melodietje, dat keert later nog even terug, nadat we in dit nummer ook kennis gemaakt hebben met de bijtende hese stem (bijna hardcore hier) van Moliti. Later in deze song wordt een doomsfeer gecreëerd met vette riffs en koesterende mellotron klanken. Traditionele heavy metal met een begin met akoestische gitaren en een snelle neoklassieke gitaarsolo komt aan bod in 'The Crimson Portrait'. Het hardste nummer is 'Dark Seeds Of Depravity' met hectische sprongen in ritme en cleane zang en grunts aan een wervelend tempo. Toch is er ook een erg melodieuze gitaarsolo en een plotse break met een zogenaamd Opeth moment. 

Op dit album werden voor het eerst 7-snarige gitaren gebruikt en dat horen we in het ingetogen begin van de eerste lange epos. Het titelnummer beklijft met gevoelige zang, maar evolueert geleidelijk aan naar wildere passages. De zang is hier prachtig. En plots. na een inventieve instrumentale passage, krijgen we een mellotrongeluid dat eindigt als een brandende toorts, even later gevolgd door een bloedstollende, emotionele gitaarsolo, helemaal gebaseerd op 'Firth Of Fifth' van Genesis. Dit kan geen toeval zijn. Dit is een metalversie van de Genesis-klassieker en bezorgde me kippenvel! Zang en tekst is ruimtelijk en verheven. Wat een song. 'Lest Ye Be Judged' (met meedogenloze dubbele basdrums en snelle proggy solootjes) is terug beenhard, terwijl de zang in 'What Men Call Hatred' meermaals refereert naar Dio. Na het eveneens rigoureuze 'Black Hearts Demise' vormt het lange 'The Cleansing Fires' de perfecte afsluiter. Veertien minuten lang toont Dark Empire, in kalme en dynamische momenten, in doomachtig raffinement of in verregaande uitgelatenheid, wat de band aan kwaliteit kan bieden aan de argeloze luisteraar. Ontdek deze onbekende band! 


Tracklist:
01 - A Plague In The Throne Room
02 - Dreaming In Vengeance
03 - The Crimson Portrait
04 - Dark Seeds Of Depravity
05 - From Refuge To Ruin
06 - Lest Ye Be Judged
07 - What Men Call Hatred
08 - Black Hearts Demise
09 - The Cleansing Fires