Post Description

6 CD's van Syd Barrett


Roger Keith (Syd) Barrett (Cambridge, 6 januari 1946 - aldaar, 7 juli 2006) was een Engels zanger, gitarist, componist en kunstenaar. Syd Barrett werd vooral bekend als een van de oprichters van de rockgroep Pink Floyd. Barrett was slechts zeven jaar als rockmuzikant actief voor hij zich terugtrok uit de openbaarheid. Roger Keith Barrett werd geboren in Cambridge, Engeland in een welgestelde familie. Zijn vader, Arthur Max Barrett, was een prominent patholoog, werkzaam aan de universiteit. Hij stierf toen Barrett slechts 12 was. Op 14-jarige leeftijd kreeg Roger Barrett de bijnaam "Syd", refererend aan een lokale drummer Sid Barrett. In het ouderlijke huis organiseerde Barrett regelmatig blues jamsessies waarop soms David Gilmour en Roger Waters aanwezig waren. In 1965 trok Barrett naar Londen om kunststudies te volgen. De Londense rhythm & blues-groep die later Pink Floyd zou heten startte in 1964 en kende heel wat personeel- en naamswisselingen zoals "The Abdabs", "The Screaming Abdabs", "Sigma 6" en "The Meggadeaths". Op verzoek van Roger Waters kwam Barrett in 1965 bij "The Tea Set", maar toen bleek dat deze naam alles behalve origineel was, doopte Barrett de band "The Pink Floyd Sound" (later afgekort tot Pink Floyd). Barrett gebruikte hiervoor de namen van twee obscure blueszangers: Pink Anderson en Floyd Council die hij had gevonden op de hoesnota's van een Blind Boy Fuller LP (Philips BBL-7512): "Pink Anderson or Floyd Council — these were a few amongst the many blues singers that were to be heard in the rolling hills of the Piedmont, or meandering with the streams through the woonde valleys".

Hoewel Pink Floyd aanvankelijk een doorsnee-Britse R&B-coverband was, zorgde Barrett, nu de de facto leider van de band, voor eigen inbreng. In 1966 was hun stijl geëvolueerd tot geïmproviseerde rock-'n-roll, met invloeden van free-jazz en van Britse pop- en rockhelden als The Kinks en The Beatles. Datzelfde jaar startte de muziekclub UFO, die werd snel het Londense centrum van de Britse psychedelische rockmuziek met Pink Floyd als hun meest populaire act. Zeer snel werd Pink Floyd de belangrijkste band van de zogenaamde underground-psychedelische scene. Wat later kreeg de groep een platencontract bij EMI, de eerste single Arnold Layne haalde net de top 20 van de Britse hitsingles en de opvolger, See Emily Play, steeg tot de zesde plaats. Deze twee singles werden door Syd Barrett geschreven. Van de 11 songs op het debuutalbum The Piper At The Gates Of Dawn, dat in augustus 1967 verscheen, schreef Barrett er acht eigenhandig en werkte hij mee aan twee andere. Als vernieuwend gitarist onderzocht hij de muzikale mogelijkheden van dissonantie, distortion, feedback, echomachines en diverse geluidseffecten op band. Het typische Pink Floyd-gitaargeluid werd onder meer verkregen doordat Barrett met een Zippo aansteker over de snaren van zijn Fender Esquire gitaar gleed die aangesloten stond op een echobox.

Met het eerste succes kwamen de eerste problemen. Barretts gedrag werd snel onvoorspelbaar, waarschijnlijk door zijn herhaaldelijke experimenten met psychedelische drugs zoals LSD. Getuigenissen uit 1967 hebben het over Syd die slechts een enkel akkoord aansloeg gedurende een hele show, gesteld dat hij al op het podium wou verschijnen. Net voor een optreden in 1967 smeerde Barrett een mengsel van Brylcreem en geplette Mandrax tabletten door zijn haar. Door de hitte van de lampen op het podium begon de brij te smelten en liep over zijn gelaat uit. Nick Mason zwakt dit verhaal wat af in de biografie Madcap. De drugverslaafde Syd zou nooit goeie Mandies verkwist hebben, aldus Mason.

Na een rampzalige en voortijdig afgesloten tour door de VS werd aan David Gilmour gevraagd om als extra gitarist en zanger in te vallen. Enerzijds was Gilmour een begenadigd muzikant, anderzijds was hij een jeugdvriend van Barrett en hoopte men stilzwijgend dat Gilmour Barrett weer op het rechte pad zou kunnen trekken. Een handvol shows werd gespeeld als vijftal, met David Gilmour die de zang- en gitaarpartijen van Barrett overnam als Syd er zelf niet aan toekwam. De overige leden van de band waren het irrationele gedrag van hun frontman zo beu dat ze in januari 1968, op weg naar een show in Southampton University, weigerden om Barrett mee te nemen. Er werden pogingen ondernomen om Barrett als liedjesschrijver en studiomuzikant te houden, naar het voorbeeld van Brian Wilson van The Beach Boys, maar tevergeefs.

Na Piper zou Barrett nog slechts vier Pink Floyd-songs schrijven. Enkel Jugband Blues werd goed genoeg bevonden om het tweede album A Saucerful Of Secrets (1968) te halen. Een tweede track werd de snel vergeten single Apples and Oranges. Scream Thy Last Scream en Vegetable Man werden nooit officieel uitgebracht. Volgens de legende wachtte Barrett geduldig aan de opnamestudio om te worden uitgenodigd door de andere leden van de band, maar tevergeefs. Toch is Barrett niet helemaal verdwenen op A Saucerful Of Secrets: volgens David Gilmour is hij ook aanwezig op Remember a Day en op Set the Controls for the Heart of the Sun. Jugband Blues wordt vaak aangemerkt als het muzikale testament van Barrett. Reeds in het begin van de song merkt hij op dat hij er eigenlijk niet meer bijhoort: "It's awfully considerate of you to think of me here / And I'm most obliged to you for making it clear / that I'm not here". In maart 1968 wordt officieel verklaard dat Syd Barrett niet langer een lid is van Pink Floyd.

Na de breuk met Pink Floyd start Barrett een al dan niet gewilde solocarrière, waarschijnlijk onder druk van (goedbedoelende) managers en een platenfirma. Over sommige van deze opnames heerst er nog steeds controverse: sommigen zijn niet meer dan proefopnames die het pijnlijke falen van een artiest met psychische moeilijkheden aantonen maar die toch werden gepubliceerd onder het mom van authenticiteit. Andere songs werden dan weer, met weinig tot geen inbreng van Barrett, opgesmukt door studiomuzikanten. Er wordt aangenomen dat het meeste solomateriaal dateert van Barretts meest productieve periode van eind 1966 tot midden 1967.

Veel artiesten noemen Barrett als een invloed op hun werk. Kevin Ayers, David Bowie, Brian Eno, Jimmy Page, The Damned en The Sex Pistols deden zelfs pogingen om met hem samen te werken (dat lukte alleen Kevin Ayers). Bowie coverde See Emily Play op zijn Pin Ups album uit 1973 en zong in 2006 Arnold Layne op een Barrett tribuutsingle van David Gilmour met Rick Wright.

Na de dood van zijn moeder bleef Barrett, die opnieuw de naam Roger gebruikte, wonen in het ouderlijk huis. Hij pakte zijn oude passie, het schilderen van grote abstracte doeken, weer op. Daarnaast was hij ook een amateurtuinier en doe-het-zelver. Zijn voornaamste link met de buitenwereld was zijn zus Rosemary Breen die in de buurt woonde.

Op latere leeftijd baarde Syds gezondheid grote zorgen: hij leed aan maagzweren en diabetes type 2.

Hoewel Barrett na 1975 verkoos om niet in de openbaarheid te treden trokken er regelmatig reporters en fans naar zijn huis om hem, meestal vergeefs, commentaren te ontlokken. Tot aan zijn dood werden stiekem genomen foto's en filmpjes gepubliceerd, die op Internet verschenen.

Barrett wilde niet herinnerd worden aan zijn verleden als popidool en hij weigerde om de leden van Pink Floyd te ontmoeten. Hij ging in 2002 wel naar zijn zusters huis om er de BBC Omnibus-documentaire die over hem ging te bekijken.

Tot aan zijn dood kreeg Barrett royalty's over zijn oeuvre met Pink Floyd. David Gilmour heeft er, naar eigen zeggen, steeds op toegezien dat het geld zeker bij Barrett terechtkwam.

Roger 'Syd' Barrett stierf op 7 juli 2006 in zijn huis in Cambridge op zestigjarige leeftijd aan pancreaskanker. 



Playlist Syd Barrett:

Syd Barrett - An Introduction To Syd Barrett
Syd Barrett - Barrett
Syd Barrett - Opel
Syd Barrett - The Madcap Laughs
Syd Barrett - The Peel Sessions
Syd Barrett - You Got It Now



Veel plezier ermee!!

Ik sta open voor verzoekjes (niet teveel tegelijk) maar reken daar een paar uur tot meer dan een week voor. 
Als ik het zelf niet heb, en het is een leuk verzoek, dan doe ik mijn best om het voor je te zoeken.

Lees mijn reactie óp jouw reactie en je krijgt het te weten.

Om het zoeken voor mij gemakkelijk te maken Zet je de naam van de Artiest/groep tussen "aanhalingstekens" en als je de naam van de een bepaalde cd weet een streepje ertussen. Voorbeeldje; "The Beatles - Let It Be"

Vraag niet het onmogelijke! Iets 'nieuws' uit 'Piratestan' of andere bagger, want dat heb ik niet. Ik krijg ook verzoekjes die iemand anders net gepost heeft, dus kijk eerst zelf of het er al op staat!

Ik doe alleen in MP3 en met posten zet ik de bitrate altijd op variabel omdat ik geen zin heb om uit te zoeken wat voor een bitrate bepaalde files hebben. 
De btr is bij mij tussen de 192 en 320 en soms verschilt dat binnen een CD dus dat is onbegonnen werk waa