Post Description

Ook genoemd : The Farewell Tour

Op deze dubbelaar uit 2006 laat Chris een aantal van zijn hits uit een vorig leven voor de laatste maal horen, wel gespeeld zoals de nummers origineel bedoeld zijn ... Als Blues songs ...
Het resultaat mag er wezen !!
Een nummer als I Can Hear Your Heart Beat zet ik normaal meteen uit, hier staat een versie van 10:47 op die ik het liefst op repeat zet :-)

Zie ook de DVD over de Tour, erg indrukwekkend, mooie muziekbeelden en hij is openhartig over zijn ziekte.
De DVD met het concert volgt ook nog.

CD1
===
01 - Chris Rea - Jazzee Blue (Live)
02 - Chris Rea - That's The Way It Goes (Live)
03 - Chris Rea - Where The Blues Come From (Live)
04 - Chris Rea - Josephine (Live)
05 - Chris Rea - Work Gang (Live)
06 - Chris Rea - Head Out On The Highway (Live)
07 - Chris Rea - Easy Rider (Live)
08 - Chris Rea - 'til The Morning (Live)
09 - Chris Rea - Stony Road (Live)
10 - Chris Rea - Kkk Blues (Live)
11 - Chris Rea - Julia (Live)
12 - Chris Rea - Stainsby Girls (Live)

CD2
===
01 - Chris Rea - Somewhere Between Highway 61 & 48 (Live)
02 - Chris Rea - I Can Hear Your Heart Beat (Live)
03 - Chris Rea - The Road To Hell (Live)
04 - Chris Rea - On The Beach (Live)
05 - Chris Rea - Let's Dance (Live)
06 - Chris Rea - Fool (If You Think It's Over) (Live)

Hier een verslag van een criticus (weinig kritiek)

Tot mijn schaamte zag ik dat ik vorig jaar geen letter geschreven heb over Blue Guitars, de cd-box die Chris Rea uitgebracht heeft. Goed, ik ben natuurlijk niets verplicht als ik zelf zo'n kreng aanschaf. Maar dát ik die box kocht moet eigenlijk al reden genoeg zijn om hier even te vertellen hoe fantastisch die 11(!) cd's zijn waarop Chris Rea zeer uitgebreid, netjes geordend en met overduidelijk heel veel liefde voor het genre per cd verschillende stromingen binnen de blues behandelt. Voor iedereen die een beetje van blues houdt is deze box eigenlijk een verplichte aanschaf, die bovendien ook nog eens voor een bespottelijke lage prijs te koop is - ik betaalde nog geen vier tientjes, geloof ik. Nog dommer van mij was dat ik vergat om kaartjes te kopen voor de concerten die Chris Rea afgelopen maart in de Heineken Music Hall gaf. Een nieuwe kans komt er niet, het was namelijk zijn afscheidstournee. De ziekte die Chris Rea heeft en de medicijnen die hij slikt maken het toeren bijna onmogelijk. Jammer, want als ik zo luister naar de live-cd The Road To Hell and Back - de eerste in zijn bijna dertigjarige solocarrière - heb ik toch echt wat gemist. Het is op zijn zachtst gezegd vermakelijk om te horen hoe Chris Rea in de grote hits die hij gehad heeft de afgelopen decennia blueselementen heeft weten op te diepen. Die zaten er blijkbaar al die jaren al in, als je maar goed genoeg zocht, want echt extreem verbouwd heeft hij de nummers niet. Nu sluiten "Josephine" (dat voorzien wordt van een extraatje over de opgegroeide Josephine), "On The Beach" en "Fool" naadloos aan op die van de 'nieuwe' Chris Rea en zijn ze in een keer veel beter te pruimen. Ze zorgen ervoor dat ik stiekem hoop dat Chris Rea een Rolling Stones-truc uit de hoge hoed tovert en nog een afscheidstournee doet, maar ik geloof dat over en sluiten in dit geval