Post Description

Sergei Rachmaninov - The Bells; 3 Russian Songs [Ashkenazy] (1986)

Concertgebouworkest - Vladimir Ashkenazy

Rachmaninov schreef De Klokken – zijn zelf gestileerde symfonie voor solisten, koor en orkest – op de hoogte van zijn creatieve vermogens in 1913. Twintig jaar later vertelde hij een journalist dat hij het werk hoger aansloeg dan welke van zijn andere composities ook. Hij voegde daaraan toe ‘dat het werk helaas zelden wordt uitgevoerd’. Onlogisch is het niet dat het werk sporadisch in de concertprogramma’s opduikt, want niet alleen vergt het bijzondere krachten met drie zangsolisten, koor en een stevig bezet orkest, het stelt ook pittige eisen: de drie zangers, tenor, sopraan en bas-bariton nemen elk een zwaar deel voor hun rekening en het kooraandeel is ook niet zo gemakkelijk.
Het heeft lang geduurd voordat de eerste betrouwbare, goede opnamen van het werk verschenen, maar intussen is er een veertiental.
De componist putte zijn inspiratie uit vier gedichten van Edgar Allen Poe in een Russische vertaling van de dichter Konstantin Balmont. Het eerste deel, ‘De zilveren sneeuwbellen’ roept de sfeer op van een tocht per arrenslee door een winters landschap; het is vrij vrolijk van aard. In het tweede deel, ‘huwelijksklokken’ wordt iets van het verlangen uit Wagners Tristan und Isolde vermengd met duisterder ondertonen. Maar in het derde ‘De luide alarmklokken’ en het vierde en langste deel, ‘De treurige ijzeren klokken’ wordt de sfeer geleidelijk duisterder. Vooral in dat begrafenisachtige vierde deel met de bariton in een naargeestig treurige stemming, wordt de sombere sfeer pas tegen het eind opgelost wanneer de muziek vanuit een overweldigende vertwijfeling overgaat in een stralend zegening.