Post Description

Een van de doelstellingen van onze recensies is de lezer een indruk te geven van wat hij van een album kan verwachten. Daar geven de schrijvers van Progwereld doorgaans een diepgaande, kritische of humoristische draai aan. Belangrijk onderdeel van een recensie is het 'duiden' van de muziek, het geven van een of meer referenties. Dat doen we door namen te noemen van groepen en/of artiesten waarvan de muziek in de buurt komt. Die drukken we dan in 'vet' af. Ik schrijf speciaal 'in de buurt' want in het geval wij enig kopieergedrag bespeuren, zeiken we een plaat natuurlijk gelijk helemaal af.

Toch zijn er groepen die muziek maken waarbij het duiden of noemen van referenties een lastige opgave is, zo niet onmogelijk. IOEarth is een dergelijke groep. Eigenlijk is de muziek van IOEarth een genre op zichzelf. Zelf kijken de oprichters en cultuurbewakers Dave Cureton en Adam Gough er zo tegenaan. Lees het interview met deze heren er maar eens op na. En ik ondersteun ze in deze mening nadat ik me een tijdje in hun twee albums die tot nu toe zijn uitgebracht heb verdiept. Toch zal ik trachten het de lezer gemakkelijk te maken en een poging doen de muziek van IOEarth in deze recensie een labeltje te geven.

IOEarth draait om de twee genoemde mannen Cureton en Gough. Dat deze muzikale vrienden al ruim dertig jaar samen muziek maken en componeren is een van de best bewaard gebleven geheimen in de muziekwereld. En ik begrijp daar absoluut geen snars van. Lees mijn recensie van het debuutalbum "IOEarth" maar eens en mocht je de muziek van deze groep nog niet kennen, ga dan als de wiedeweerga na het lezen van deze recensie op onderzoek uit. Stap in de wereld van IOEarth en laat je onderdompelen in een weldadig en kruidig bad van rockmuziek, gregoriaanse klanken, dance muziek, jazz, wereldmuziek en zelfs gespierde metal. Laat deze weldaad je huid indringen en zich daar nestelen. Op mij had het in elk geval een helende werking.

"Moments" verhaalt over een vrouw die wanhopig in de war is en zoekende is naar het ware leven, het leven wat zij ooit leefde. Je hoort regelmatig een vertellende (fluisterende) vrouwenstem die je door het conceptverhaal heen leidt. De vocale rollen op deze cd worden ingevuld door Claire Malin en Dave Cureton. Malin heeft een stem uit duizenden en is een prima zangeres, maar Cureton verbaast door regelmatig verassend uit te pakken met sopraanachtige zang. De afwisseling van solozang en duetten in de vocale stukken is een van de sterke punten op "Moments". Neem als voorbeeld een van de hoogtepunten van het album, Drifting. Beter kan je het haast niet krijgen. Het is ook muzikaal een nummer dat alles in zich herbergt wat IOEarth te bieden heeft. Halverwege wordt het nummer, wat een heerlijk meeslepend ritme heeft, voorzien van een opvallend stuk spel op Theremin gespeeld door Adam Gough. Wanneer daarna jazzy trompetklanken hun intrede doen geeft dat een nieuwe draai aan de muziek. Dan hebben we het openingsnummer Moments inmiddels al achter de rug met een intro die wat aan Enigma doet denken en waar in een wat aangepast arrangement de melodielijn van Storyteller van het eerste album "IOEarth" terugkomt. Subliem is het aansluitende en tweedelige Live Your Life. Deel 1 is breekbaar met hemelse zang van Malin en een naadloze en contrastvolle overgang naar deel 2 waarin het metalachtige gitaarspel van Cureton de melodielijn overpakt.

Het voert te ver om alle nummers op "Moments" afzonderlijk te belichten. Een voorbeeld van het genre  IOEarth is Come Find Love; een gregoriaans begin overgaand in een stuk met danceinvloeden dat al snel culmineert tot een compostie die niet zou misstaan op een album van Faithless. Het zijn niet alleen de beats die lekker klinken maar ook de subtiele elektronische effecten van Gough. De man is nergens op een toetsensolo te betrappen maar weet als een ware Richard Barbieri de ene na de andere soundscape neer te leggen. Naast deze soundscapes maakt hij ook gebruik van samples. Op het eveneens dansbare Finest Hour wordt de 'Never Surrender' speech van Winston Churchill geintegreerd. Al meerdere groepen gingen IOEarth daarin voor, maar de wijze waarop het hier is gedaan vind ik indrukwekkend.

Het summum van "Moments" is Turn Away. Met elf minuten schotelt IOEarth een nummer voor dat niet alleen fraai is opgebouwd, maar alles bevat hetgeen de groep te bieden heeft. Alle registers worden opengetrokken waarbij Richard Cureton het nummer open en toegankelijk houdt dankzij subtiel drumwerk. Wederom horen we mooie soundscapes van Gough en aan het einde een flitsende gitaarsolo van Cureton die zich met gemak laat meten met wat menig progmetalband standaard in huis heeft. Hoezo veelzijdig? Op een functionele wijze keert de Churchill sample uit Finest Hour terug, waarna de muziek ineens stopt en je in stilte achterblijft.

"Moments" is een waardige opvolger van "IOEarth". Ik vind dit album niet beter en ook niet slechter maar duidelijk anders dan zijn voorganger. De groep heeft eveneens aangetoond geen last te hebben van het zogenaamde tweede-album-syndroom. We gaan zonder twijfel in de toekomst meer horen van deze groep.

Bron www.progwereld.org