Post Description

Melodieuze neo-prog rockers 35 Tapes uit Oslo, Noorwegen, hebben hun debuutalbum “Lost & Found” op Apollon Records en het sublabel Artemis Prog Records uit kunnen brengen en ik ben blij dat deze tot mij is gekomen.

De eerste klanken gaven mij direct een warm gevoel van herkenning en thuiskomen. Het trio speelt muziek geïnspireerd op de progressieve rock uit de jaren zeventig. Duo gitaargetokkel, liefst met 12 snaren en zoete Mellotron geluiden uit de “Selling England By The Pound” periode van Genesis. Slide gitaar aanvullingen zoals alleen Roger Waters dat kan, waardoor zachte Pink Floyd elementen er als een lauw zomerbriesje af en toe er door heen waaien. En met de licht nasale zang in Travel en het bijna twintig minuten durende Mushrooms lijkt het wel een duplicaat van Camel’s Andrew Latimer dankzij dezelfde intonaties en timbre en sluit door de herkenbaarheid daarmee prima aan bij de muziek.

De andere twee nummers, te weten Circles en Wasteland, worden door de andere zanger van 35 Tapes met een zwaardere stem ingezongen, maar ik weet niet welke van de twee, de beperkte promo informatie geeft helaas geen uitsluitsel. Wel hebben ze met Bjørn Stokkeland een drummer met een briljante achternaam. Helaas blijft het qua capaciteiten het daar dan ook bij of misschien juist wel gelukkig. Het zijn vooral de vele gitaarpartijen die het geheel dragen en het verschil maken ondersteund met de retro toetsengeluiden.

Nergens vliegt het uit de bocht, alles blijft keurig binnen de soft neo prog lijntjes om rustige en nette nummers te brengen. De composities hebben een verrassende feel good vibe, maar missen helaas zo af en toe een doel en duidelijke structuur. Het kabbelt nu als een vrijwel rimpelloos Noors fjord na het invallen van windstilte voort in afwachting op het invallen van de voorjaarsschemering. Al is dat soms ook geen straf om dat te ondergaan. In de promo geeft 35 Tapes het zelf ook al aan dat men zich baseert op geluiden, tonen en instrumenten die we ooit hebben leren liefhebben door niet te veel tonen, maar alleen het essentiële, geen vaste akkoordenreeks, maar zwevend op en neer en niet virtuoos maar eerlijk…

De epic Mushrooms tenslotte doet ondanks de verwachtingen zijn naam geen eer aan. Niks geen psychedelische muziek, maar gewoon een lang uitgesponnen nummer in dezelfde vorm van de drie voorgaande met rustige wentelingen naar bijvoorbeeld een duister Porcupine Tree na vier minuten. Even na twaalf minuten lijkt er wat te gaan grommen maar al snel volgt er een kort tegendraads Radiohead ‘Paranoid Android’ finger picking gepingel om daarna de Mellotron modus weer vol en warm open te draaien. Carptree uit hun opbeurende ‘Man Mad Machine’ periode is hier wat het eerst in mij opkomt en dat terwijl er toch vrolijk gezongen wordt over “…Like magic Mushrooms floating in the sky..”.

Al met al lijkt het niet verheffends wat we te horen krijgen, maar na een paar keer luisteren vallen vele kwartjes en is het hartverwarmend dat er muzikanten zijn die het aandurven rustige neo prog uit te werken om hun positieve geluid uit het donkere Noorwegen aan de boze buitenwereld te laten horen. Niks geen ‘zwaar op de hand muziek’ om de volgende Anekdoten of Änglagård te worden, maar juist een opgewekt geluid en dat doen ze met verve dus wie weet wat er nog meer volgt in de toekomst! Productioneel zit het wel snor, nu alleen nog een goede executive songwriter aanstellen die structuren en spanningsbogen aanbrengt in wat nu soms overkomt als losse ideeën en vondsten die schijnbaar willekeurig neergelegd zijn in de nummers.


*Tekst: Jos Driessen
*Bron: Progwereld.org




















Tracklist:


01. Travel (8:12)
02. Circles (7:10)
03. Wasteland (8:21)
04. Mushrooms (19:25)