Post Description

op verzoek van prognootje via http://poprock.actieforum.com/ met dank aan souls voor de bron.


Als Maartje Dekker een jongetje was geweest, zou ze Christiaan Bruin hebben geheten. De Rotterdamse zangeres/pianiste is minstens net zo creatief en ook zij weet de luisteraar moeiteloos mee te nemen naar een surrealistische wereld. Qua stijl zijn er weliswaar nogal wat verschillen: Dekker houdt zich bezig met symfonische pop, terwijl Bruin meer een progrocker is. Niet dat dit iets heeft afgedaan aan deze wonderlijke cd. Het gaat hier om de sfeer. De hang naar het magistrale is in elk geval bij beide muzikanten even groot.

Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de paden van de twee generatiegenoten elkaar kruisten. Zij had de liedjes en hij de helpende hand deze uit te werken. Onder de naam Mayra Orchestra is een en ander uitgegroeid tot een enorm gezelschap met onder andere viool, cello, hobo,trompet en accordeon. Dat is helemaal in overeenstemming met de muziek die met z’n filmische, sprookjesachtige karakter vraagt om een organische benadering. Regelmatig zijn Dekker en Bruin samen met  hun gastmuzikanten de studio in geweest om “World Of Wonder” op te nemen. Het siert de twee dat ze hebben gekozen voor deze opzet en ons niet hebben opgescheept met wat geluiden uit een doosje. De twee hebben ze goed op een rijtje en hoe betoverend de muziek ook is; ze blaken van de realiteitszin.

Het hele gezelschap is op de bühne geweest voor een optreden. Het zag er, zo vernam ik, fraai uit met allerlei eigengemaakte kostuums, de nodige circusacts en sfeervolle videoprojecties. Het was een indrukwekkend gebeuren. De magie van die avond valt nog tot in lengte van dagen her te beleven aangezien er toen dvd-opnames zijn gemaakt. Via een geslaagde crowdfundingcampagne is zowel de cd als de dvd in één pakket uitgegeven.

Hoewel beide schijfjes onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, beperk ik me in deze recensie verder uitsluitend tot de cd, aangezien de dvd niet bij de promo zat. Voor mij maakt het niet uit; de muziek spreekt dusdanig  tot de verbeelding dat mijn imaginaire dvd-spelertje overuren heeft gedraaid .

Het was direct al raak en nog steeds weten de zwierige, bombastische klanken van Hymn To The Sea me ondersteboven te krijgen. Ik moest erg aan een light-versie van Within Temptation denken (het is net zo hemels), terwijl de nasale stem aan het begin van het nummer juist meer op die van Anneke van Giersbergen lijkt. Tja, Dekker heeft zo’n meeslepend zanggeluid dat je steeds naar vergelijkingen zoekt en dat wil je eigenlijk niet met zulke integere muziek. Dekker weet je met haar composities constant in de ban te houden en ook zeker haar pianospel heeft iets hypnotiserends.

Kenmerkend voor de muziek is dat dramatische passages vermengd worden met lichtvoetige momenten waarbij de melodielijnen soms uitermate pakkend zijn. Een ander kenmerk is dat de nummers rijkelijk besprenkeld zijn met wereldmuziek. Ritmisch gezien heeft elk stuk een dergelijke groove en dat is telkens de perfecte ondergrond. Er is geen standaard rockgeluid te horen en dat getuigt van smaak. Je kunt niet voorbij aan het opzwepende vioolstuk in Rituals. Zo valt er over elk nummer wel wat te zeggen en ik ben bijna geneigd dat nog te doen ook.

Het emotioneel gebrachte Freedom kent heerlijke gitaaruithalen van Bruin en mag daardoor gelden als het onbetwiste hoogtepunt van de plaat. Het zou het slotnummer van “World Of Wonder” kunnen zijn maar dat is niet zo. Het minimalistische Interlude vormt de aanzet voor de geduldig opgebouwde echte afsluiting van het album, want die functie hebben naar mijn idee de laatste paar nummers. De laatste twintig seconden van de plaat zijn werkelijk briljant. Terwijl de akoestische gitaar je probeert op te zwepen, word je uit de betovering van “World Of Wonder” gehaald en mag je het verder lekker zelf uitzoeken.

Wees echter gerust. Het is geen straf om “World Of Wonder” meerdere malen achter elkaar te draaien – heb ik ook gedaan. Het valt te hopen dat we nog vaak van de combi Dekker/Bruin zullen gaan horen. Dat kan haast niet anders. “World Of Wonder” is ontegenzeglijk hun creditcard voor de toekomst. BRON : PROGWERELD


Hymn to the Sea (5:55) 
In the Woods (3:55) 
I Just Want to Be Loved (5:45) 
Smoke and Mirrors (5:41) 
Change (4:54) 
Rituals (5:24) 
Freedom (4:23) 
Interlude (3:05) 
The Lake (4:46) 
Keep It Here (3:34) 
Metamorphosis (7:09)