Post Description

Kane en Lynch hebben veel doorgemaakt. Dat merk je aan ze, alleen al als je naar ze kijkt. De een heeft een ongeschoren baard en een litteken door zijn oog. De ander lang, onverzorgd haar en draagt vrijwel constant een zonnebril op zijn harses. Vloeken zijn ze ook niet vies van. Integendeel, ze lijken bijna te leven op de vele kwade woorden die ze bij elke zin uiten. Kogels, daarentegen, lijken hen niet te deren.

Leven in Shanghai
 
Het begint bij Lynch, die gesetteld is in Shanghai met zijn vriendin Xiu. Hij leeft daar rustig (maar niet bepaald schoon), totdat hij een goede deal met ene Glazer sluit. Zo goed zelfs, dat hij zijn oude vriend Kane erbij wil halen. Zo gezegd, zo gedaan: Kane komt aan in Shanghai. De ruzie tussen de twee ontstaat vrijwel direct, alsmede de actie.
 
Lynch moest nog even achter een oud contactpersoon aan. Wat blijkt nou, die persoon wil hem dood. Na een flinke achtervolging waarin je tientallen mensen neerschiet, vang je de persoon in kwestie. Hij sleurt een onschuldig meisje met zich mee, maar die wordt zonder pardon door Kane en Lynch in het hoofd geschoten. En daar begint het mee.
 
Na een paar schietpartijen met Chinese gangsters en een kwart van de politiemacht - de reden daarvoor blijft voor ons nog steeds een mysterie - sta je op het punt de deal te sluiten. Mooi niet dus, want het meisje dat je eerder neer hebt geschoten, was de dochter van een heel belangrijk iemand. Vanaf daar gaat alles mis. Verraad, de speciale eenheid, het legermacht; geen van deze ontbreekt aan de hel die losbarst, en Kane en Lynch zitten er middenin. Het doel van het duo? Vluchten. Lukt dat niet? Wraak.
 
Obscure stijl
 
Wat Kane & Lynch 2 speciaal moet maken, is de typische YouTube-stijl waar de game mee is vormgegeven. Het lijkt allemaal zo met een mobieltje op te zijn genomen, inclusief trillend beeld, scherpstellen en het geraas van de wind als je rent. Dit geeft de game een obscuur sfeertje en zet heel duidelijk de wanhoop neer van de twee ongelukkige mannen. Door deze stijl merk je ook niet echt dat de graphics niet van bijzonder hoge kwaliteit zijn. Ondanks deze verhulling, pakt het effect wel goed uit. Het feit dat de muziek in-game ontbreekt, is een bewuste keuze geweest. Het wordt immers goed opgevangen door de overtuigende geluidseffecten.
 
Na een aantal levels heb je het echter wel gezien. Je begint steeds meer te wennen aan het schudden van het beeld en het gesuis van de wind. Het feit dat de game moet bufferen in plaats van laden, zegt uiteindelijk ook niet veel meer. Dat is het moment waarop je merkt dat de game grafisch onder de maat is. Monden synchroniseren niet altijd goed met de stemmen, personages bewegen soms vreemd en objecten of mensen zien er gewoonweg niet erg goed uit.