Post Description

Het boek van/over Lucia de B.

Lucia Isabella Quirina de Berk (Den Haag, 22 september 1961), in de Nederlandse media voorheen aangeduid als Lucia de B., is een Nederlandse verpleegkundige die door een justitiële dwaling in maart 2003 door de rechtbank in Den Haag werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf en die, nadat de zaak was heropend in 2008, werd vrijgesproken in 2010. Het unieke aspect in de zaak van Lucia de Berk is dat oorspronkelijk werd aangenomen dat er sprake was van meerdere misdrijven, terwijl uit de uiteindelijke uitspraak van het Gerechtshof in Arnhem blijkt dat er in het geheel geen misdrijven hebben plaatsgevonden. De justitiële dwaling zag niet op de persoon van de dader, maar op de feiten, de feiten waren ten onrechte gekwalificeerd als moord dan wel poging tot moord.
 
Lucia werd in eerste instantie verantwoordelijk gehouden voor vijf moorden en twee pogingen tot moord[1] op ziekenhuispatiënten die aan haar zorg waren toevertrouwd. In juni 2004 veroordeelde het gerechtshof in Den Haag haar in hoger beroep voor zeven moorden en drie pogingen tot moord tot levenslang én TBS. Een extreme straf, die na cassatie in maart 2006 door het hof in Amsterdam in juni 2007 werd omgezet in levenslang.
 
De veroordeling van Lucia de Berk was volgens Metta de Noo en haar broers Ton en Bram Derksen een justitiële dwaling. Zij gingen in december 2005 met hun onderzoeksanalyse naar de media. Een groeiende groep wetenschappers ondersteunde hun onderzoek en betuigde dat de door justitie gehanteerde onderzoeksmethodes niet wetenschappelijk verantwoord waren. Ton Derksen diende in augustus 2006 een verzoek in bij de commissie-Buruma voor toelating tot de Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS). Dit heeft tot hernieuwd justitieel onderzoek geleid. De achtereenvolgende onderzoekscommissies van professor Buruma, CEAS-Grimbergen, advocaat-generaal Knigge en de Hoge Raad concludeerden dat er tijdens de rechtsgang sprake was geweest van ernstige tekortkomingen.
 
Het hoofdbewijs - de digoxinevergiftiging - bleek inmiddels niet langer houdbaar te zijn. Het desbetreffende kindje is volgens het onderzoek van Knigge en de Hoge Raad op een natuurlijke wijze overleden. Verder sprak uit het onderzoek van de Hoge Raad ernstige twijfel over de bewijsvoering in de andere ten laste gelegde zaken. Deze zijn door het Haagse Hof via een zogeheten schakelbewijs aan de digoxine-vergiftigingszaak gekoppeld.
 
Lucia de Berk is na ruim zes jaar gevangenschap in april 2008 op last van de minister van Justitie vrijgelaten. Hij achtte vooruitlopend op de uitspraak van de Hoge Raad niet langer redenen aanwezig tot voortzetting van de hechtenis.
 
Op 7 oktober 2008 heeft de Hoge Raad de zaak heropend. De zaak-Lucia de Berk werd verwezen naar het gerechtshof in Arnhem. Op 17 maart 2010 werd door het OM vrijspraak geëist voor alle haar tenlastegelegde levensdelicten en de pogingen daartoe.[2] Op 14 april 2010 werd De Berk definitief vrijgesproken van moord en poging tot moord. [3] [4] "In alle gevallen kan men spreken van natuurlijk overlijden", aldus de uitspraak.