Post Description

Bijna had dit vierde studioalbum van Wolverine nooit het daglicht gezien. In de periode 2007/2008 ging de band door de hel. Aan de basis lagen een aantal persoonlijke problemen die de Zweden op een emotionele manier van zich afschrijven in de songs op 'Communication Lost'. De titel zegt het al: op een bepaald moment zat iedereen op een andere golflengte en leek de harmonie - laat staan de motivatie om verder te gaan met Wolverine - ver zoek. Gelukkig is men de problemen te boven gekomen, maar dit vroeg wel de nodige tijd. Vandaar dat er maar liefst vijf jaren verstreken zijn sinds het vorige album 'Still'. 

Maar het was het wachten dubbel en dik waard! 'Communication Lost' reinigt je ziel van binnenuit enschept een gevoel van verlichtende beschouwing door de contemplatieve teksten, waarvan flarden meteen blijven hangen. Iedereen zal wel iets herkennen in deze worstelingen om in het reine te komen met jezelf. Het album is ook prachtig opgebouwd. Tussen het atmosferische 'Downfall' en het zweverige 'A Beginning' bevindt zich een uur vrij rustige muziek - met de nodige uitvallen om het geheel boeiend te houden - waarin zanger Stefan Zell zich overtreft als geëmotioneerde vertolker van al deze diepgaande gevoelens. 'Into The Great Nothing' geeft met zijn negen minuten al een mooi beeld van waar Wolverine anno 2011 voor staat: heldere, vredige gitaarklanken, gesofistikeerd drumwerk en vervolgens monumentale riffs met ruimte voor enig solowerk van gitarist Mikael Zell en toetsenist Per Henriksson. Op dit album worden meerdere songs - en dan vooral de balladeske - verfraaid door donkere cellostrijkjes. Luister hoe dit in 'Poison Ivy' (breekbare zang die me kippenvel bezorgt!) en het ruimtelijke 'Embrace' tot ontroerende schoonheid leidt. De gitaarsolo's welke in vele songs voorkomen, zijn onverminderd emotioneel en slepend. 

Hoewel Wolverine met de jaren meer en meer rustige muziek is gaan maken, zijn er genoeg momenten wanneer de band in vol ornaat voor enige uitbarstingen zorgt. Zo bevatten 'Your Favourite War', 'In Memory Of Me' en vooral het titelnummer met zijn wervelend Dream Theater-achtig geluid ook wel krachtige momenten. De band gaat evenmin een moderner geluid uit de weg. Dat is vooral merkbaar in de ritmiek en een song als 'Pulse' kan men vergelijken met het huidige Anathema geluid, let maar op de droge drum sound en het aanstekelijke melodietje dat er wulps tussen slingert. In 'What Remains' wordt de beklijvende tekst wederom verfraaid door cello en piano, terwijl het achtminuten lange 'In Memory Of Me' een prachtig verloop kent met een schitterende gitaarsolo en een klassiek piano intermezzo. Er is zoveel te ontdekken op 'Communication Lost' dat de tijdsduur van meer dan een uur nauwelijks opvalt. Elk moment is een waar genoegen en dat is zo bij dageraad (laat je meevoeren door 'In The Quiet Of Dawn'), maar 's avonds bij een glaasje wijn heeft dit vierde studioalbum van deze kunstzinnige Zweden eveneens een louterend effect. Een topalbum van de eerste tot de laatste noot!!! 

tracklist:
01. Downfall
02. Into The Great Nothing
03. Poison Ivy
04. Your Favourite War
05. Embrace
06. Pulse
07. What Remains
08. In Memory Of Me
09. In The Quiet Of Dawn
10. Communication Lost
11. A Beginning