Post Description

Er lijkt zich een patroon af te tekenen. Elke keer als de Duitse progband Amenophis een album uitbrengt houdt men het kort daarna voor gezien om vervolgens enige jaren later de band weer nieuw leven in te blazen. Zo verging het de groep in 1983 ten tijde van het artistieke debuutalbum “Amenophis” en zo ging het ook in 1988 na het meer commercieel getinte “You And I”. 22 jaar na de plaat (we schrijven dan 2010) steken oerleden Michael Roessman en Wolfgang Vollmuth de koppen bij elkaar en besluiten Amenophis opnieuw op te richten. In het voorjaar van 2014 verschijnt het hier besproken ”Time” en alles aan het album straalt ‘driemaal is scheepsrecht’ uit. Eerlijk gezegd bekruipt mij het gevoel een beetje dat de heren met dit album het boek voorgoed willen sluiten. Dat zou zonde zijn, want het merendeel van het materiaal op “Time” smaakt absoluut naar meer. Dat geldt overigens niet voor alles.

“Time” klinkt kristalhelder en is prachtig transparant. Het is de perfecte omgeving voor het orkestrale toetsenwerk hetgeen goed naar voren komt in de briljante opener The Overdue Overture. In dit op en top symfonische stuk worden harmonieën uit de Sarabande van George F. Handel gebruikt en dat getuigt van goede smaak. Tevens laten de Genesis-achtige passages op geruststellende wijze horen dat het met het vakmanschap van de heren wel snor zit. Vooral  het gitaarwerk van Roesmann is hoopvol. In The Sandglass Symphonie komt hij met mooi, slepend spel. Toch is de zang van Vollmuth er nog het meest opvallend, temeer daar zijn stem bijzonder braaf en netjes klinkt. Het is er echter niet minder aangenaam om, enigszins Al Stewart-achtig.

Het merendeel van het materiaal dat volgt is niet al te complex. Wel zijn de invullingen om door een ringetje te halen. Amenophis weet goed hoe ze een niet al te fraaie compositie toch aardig neer moeten zetten.

Een mooi voorbeeld daarvan is het lichtvoetige Mrs April McCay. Dit toegankelijke nummer heeft iets buitengewoon zonnigs dankzij het opzwepende akoestische slaggitaartje en de percussieve toetsentonen. Ook de tot de verbeelding sprekende tekst doet een flinke duit in het zakje. Vanuit zijn luie stoel kijkt een man elke zondag naar het nieuws, maar hij heeft meer oog voor de presentatrice dan voor alle ellende die ze verkondigt en dan vertelt ze over het einde van de wereld… You heeft een mierzoete tekst waar je echt niet goed van wordt. “I wanna be with you for the rest of my life, I wanna hold you in my arms, I wanna give you all my love tonight”. Het akoestische gitaarspel is er wunderschön en de elektrische gitaar in de finale is zo fraai dat je niet anders wil dan vergevingsgezind zijn. Ook het vlotte The Puppet Master behoort tot de goed aangeklede nummers. Voor wat het waard is, ik zie er een combinatie in van Timelock en King Crimson.

Wheel Of Time is met afstand het minste nummer van de plaat. Het heeft de allure van een songfestivalliedje uit de jaren ‘80 zo met zijn tweestemmige zang. De compositie dateert dan ook uit 1988. Het is een leftover van het “You And I” -album. Dat dergelijk restmateriaal ook tot een sterke song kan leiden, bewijst het elf minuten durende slotstuk Avalon wel. De epic is van hetzelfde kaliber als de opener, magnifiek. Hoogwaardige symfo met onder andere lekker orgelspel, knallende basgitaar, mooie samenzang en heel veel tempo- en sfeerwisselingen.

Al met al is “Time” een geslaagd mooi album te noemen. De muzikale bergbeklimmer of wildwater kanoër zal daar ongetwijfeld anders over denken. Wie echter lekker in z’n achtertuin een muziekje wil beluisteren doet er niet verkeerd aan “Time” uit de kast te halen.
 BRON PROGWERELD


1. Amenophis (1983)

2. You And I (1988) 

3. Time (2014)    IN FLAC & MP3

The Overdue Overture (8:03) 
The Sandglass Symphony (7:54) 
Some Times (4:28) 
Mrs April McMay (4:59) 
You (8:10) 
Intermission (1:36) 
The Puppet Master (8:04) 
Wheel Of Time (3:39) 
Coming Home (1:25) 
Avalon (11:13) 
a. The View 
b. The Journey 
c. On The Isle