Post Description

De Misa Criolla, het bekendste werk van de Argentijnse componist Ariel Ramírez , werd gecomponeerd in 1964. Sinds kort was Latijn niet meer de enige toegestane taal in de kerk en Ariel Ramírez greep deze gelegenheid aan om één van de meest baanbrekende missen ooit te schrijven. In de Misa Criolla zit niet alleen volkstaal, maar ook volksmuziek. Het is een mis met Argentijnse ritmes en instrumenten uit het Andesgebergte, zoals de charango (kleine gitaar), de quena (rechte Indiaanse fluit) en de bombo (Argentijnse trom).
De Misa Criolla is een echte Creoolse mis: inheems, maar niet geheel autochtoon. De naam 'Criolla' staat voor de vele culturele invloeden in Argentinië. De Argentijnse 'Criollos' zijn een mengeling van vele volkeren, zoals Europeanen, Afrikanen en oorspronkelijke bewoners, een soort "tweede (en meer) generatie immigranten". Dit in tegenstelling tot de nieuwe immigranten, de gringos. Die mengeling van volkeren is te horen in de gevarieerde muziek van het land, die ook terugkomt in de Misa Criolla.
Dramatische ritmes uit het noordelijke Andesgebergte vormen de basis van het Kyrie. Het populaire Gloria daarna bestaat grotendeels uit een vrolijke 'carnavalito', in het midden opeens afgewisseld door een langzaam ritme dat door de Inca's voor begrafenissen gebruikt wordt. Het Credo is een onweerstaanbare 'chacarera', de belangrijkste feestdans in Argentinië. In het Sanctus is een subtielere variant op de carnavalito te horen. De mis eindigt met een melancholiek ritme van de Argentijnse pampa's.

Van de vele uitvoeringen van dit werk is die door Mercedes Sosa mijn favoriet.

Hoesjes er bij