Post Description

https://s.s-bol.com/imgbase0/imagebase3/large/FC/8/8/8/0/9200000022070888.jpg[/img]
Tweede roman van Özcan Akyol (1984), die in 2012 debuteerde met de autobiografische schelmenroman "Eus'. Ook "Turis' is op wat details na voluit autobiografisch. Allereerst is het boek een portret van zijn vader Turis, die de kindertijd van Özcan en zijn broers verduisterde tot een inktzwarte hel. In het eerste hoofdstuk wordt de angst voor de vader meesterlijk beschreven. Een tafeltennistoernooi waaraan "Özcan' als scholier deelneemt, loopt uit omdat hij in een winnend team speelt. Om die reden komt hij te laat thuis. De plausibele verklaring mag niet baten: Turis' toorn is ontbrand! Later in het boek vertelt Akyol schaamteloos hoe hij als volwassen man zijn relatie met zijn vriendin (Tess) verbreekt. Eerst begrijp je als lezer niet waarom haar ouders zo fel gekant zijn tegen de "zielige', dus sympathieke Özcan. Maar Akyol laat zien dat de ouders gelijk hebben! Hij zuipt, gaat vreemd, heeft geen enkel gevoel voor het leed dat hij Tess aandoet. Misschien hebben alleen grote schrijvers de moed om hun eigen angst zo eerlijk aan het licht te brengen. De angst ook zelf een Turis te zijn! Kleine druk.

Op verzoek!
Dank aan de originele spotter(s)!