Post Description

Margin is het project van de Duitse multi-instrumentalist Lutz Meinert. Op dit debuutalbum schotelt hij ons niet alleen een ‘kopje thee’ voor, maar zet hij tevens vijf lijvige (naar eigen zeggen) ‘psychedelische prog songs’ netjes op een rij. Daarbij waarschuwt de bijsluiter al voor een stortvloed aan Pink Floyd, maar ik voeg daar graag ook Eloy aan toe, want dat hoor ik eigenlijk sterker terug. Dat komt tot uiting in de muziek, maar zeker ook in het steenkolen Engels met een dusdanig Duits accent dat iemand die de taal niet machtig is, ook zou kunnen zeggen dat het Duitstalig is met een licht Engels accent. Ik overdrijf nu natuurlijk een beetje, maar zang- en taaltechnisch is het echt een drama. Als iemand het woord ‘comfortably’ als ‘kom-for-teeblie- uitspreekt hou ik het voor gezien. En dat geldt eveneens voor de lachwekkende teksten. Zus Carola Meinert die de achtergrondzang verzorgt, doet het overigens een stuk beter in alle opzichten, dus mijn tip voor het volgende album zou zijn zuslief voor alle zangpartijen in te huren en Meinert zichzelf beperkt tot de instrumentale partijen. Verder kan het zeker geen kwaad Engelstalig hulp in te roepen voor het schrijven van de teksten.

Overigens is met die instrumentale partijen heel weinig mis. Vaak is een ambient sound de basis en deze is zeer goed verzorgd. Hoorbaar ook met veel liefde, geduld en aandacht in elkaar gezet en geproduceerd. Voor hen die niet veel ophebben met ambient; er zit meer dan genoeg power in het album en muzikaal gaat het vaak lekker los. Het album klinkt als de spreekwoordelijke klok en is fraai gelaagd. Wel wordt ook geduld van de luisteraar gevraagd, want de lange stukken duren soms iets té lang waardoor de aandacht wat afdwaalt. Toch weet Meinert die aandacht wel steeds weer te vangen, want zodra hij het tempo wat opschroeft komen gitaar, drums en de Mellotron/toetsen echt overtuigend door. Daarbij legt hij een flink stevige baslaag neer waardoor een warm en mooi vol geluid ontstaat. Verder is de invulling behoorlijk veelzijdig, klinken alle instrumenten per passage steeds weer anders en beheerst Meinert zijn instrumenten heel behoorlijk. De drums komen lekker door, lange gitaarsolo’s klinken prima en dit geldt evenzo voor de soms ondersteunende en dan weer in het middelpunt van de belangstelling staande toetsen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat “Psychedelic Teatime” als geheel een prima album is. Struikel niet teveel over zang enzo, het album is namelijk overwegend instrumentaal. Neem even rustig de tijd de veelzijdige songs te laten groeien en ga er ook voor zitten. Zoveel respect en waardering verdient dit album zeker wel. Een aanrader voor prog/symfo liefhebbers uit een van de meer traditionele hoeken. En trouwens, de psychedelische factor is erg subtiel, dus geen zorg.   BRON : PROGWERELD




A Mysterious Cup Of Tea (23:38) 
Psychedelic Underground – The Short Trip (3:36) 
Landscapes On The Sky (8:05) 
Last Exit To Pluto (10:41) 
Psychedelic Underground – The Long Trip (10:38)