Post Description

“It’s been a long time comin’, zong David Crosby nog net in de jaren zestig op het titelloze debuut van het samenwerkingsverbond met Stephen Stills en Graham Nash dat hij na een periode bij The Byrds en een korte interim bij Buffaloo Springfield opzette. Beginjaren zeventig complementeerde Neil Young  het trio, een opgemerkte passage op Woodstock mondde uit in het legendarische Déjà Vu. Met het gigantische succes kwamen de eerste barsten, interne twisten werden afgewisseld met  kortstondige reünies tussen de soloprojecten en afgebroken tournees wegens ziekte van Crosby in de nasleep van zijn ongeremde drugsgebruik.

Het is ondertussen een tijdje geleden dat ik het oorspronkelijke trio nog aan het werk zag in Vorst Nationaal, een ongeïnspireerd concert dat verbleekte bij de podiumverrichtingen van Neil Young. Drie jaar geleden stond een herboren muzikant op het podium van het Open Luchttheater in Deurne en  Once In A Blue Moon, Crosby overleefde hepatitis C, enkele zware hartaanvallen en een levertransplantatie en vecht tegen suikerziekte.

Als soloartiest heeft hij naast de samenwerkingsprojecten met Nash en de spradische reünies van het trio met Stills niet bepaald een omvangrijk oeuvre bijeen gesprokkeld. Het wonderlijke, uit ’71 daterende If I Only Could Remember My Name, telt tot dusver slechts een zevental opvolgers. Meer dan de helft daarvan bracht hij uit sinds zijn fysieke en artistieke wedergeboorte, in 2014 ingeleid met Croz. De hereniging met zijn in zijn woelige jaren ter adoptie afgestane zoon James Raymond is daarbij niet onbelangrijk.

Naast zijn bijdrage als multi-instrumentalist is James evenals op Sky Trails betrokken als componist, op het in een door Joan Baez geschilderd portret verpakte For Free  verzorgt hij daarnaast de productie. Binnenkort wordt Crosby tachtig, de warme hoge stem lijkt ondanks de turbulente levenswandel en bijhorende gezondheidsproblemen nauwelijks aangetast. De samenzang met Michael McDonald bevestigd dat meteen in de opener River Rise, een ode aan zijn thuishaven de Golden State, Californië.

I Think I drijft op de verfijnde combinatie van de steelgitaar van Greg Leisz en snarenspel van co-auteur Steve Postell die eveneens voor aangename vocale interactie zorgt.

Rodriguez For a Night componeerden de Crosby’s samen met Donald Fagen. Met de typerende gitaarpartijen van Dean Parks naast het zwoele dameskoortje met Becca Stevens en Michelle Willis en de delicate blazerssectie verzeilt deze outlaw ode helemaal in de slipstream van de door Crosby gekoesterde, onderkoelde jazzy sound van Steely Dan. Parks wordt overigens als co-auteur vermeld bij Shot At Me,

Het van Joni Mitchell geleende For Free is een wonderlijk duet met Sarah Jarosz, we luisteren naar de verstilde pracht van harmonische stemmen op subtiel pianospel van Raymond. Die componeerde de prachtige afsluiter I Won’t Stay For Long, we hopen het tegendeel voor de oude hippie die met  For Free een te koesteren episode toevoegt aan zijn recente bijzonder productieve periode.


*Tekst: Cis van Looy
*Bron: Writteninmusic.com



























Tracklist:


01. River Rise [feat. Michael McDonald]
02. I Think
03. The Other Side Of Midnight
04. Rodriguez For A Night
05. Secret Dancer
06. Ships In The Night
07. For Free [feat. Sarah Jarosz]
08. Boxes
09. Shot At Me
10. I Won't Stay For Long