Post Description

Het is een ongelofelijk verhaal. Het is ook een ontzettend mooi verhaal. De 62-jarige dakloze straatmuzikant Doug Seegers wordt op straat ontdekt door twee Zweedse TV-makers die een reportage maken over de muzikanten die het niet hebben gered in Nashville. Ze zijn verbijsterd als ze hem op straat Going Down To The River horen spelen. De volgende dag nemen ze hem mee naar Hendersonville om in Cash Cabin, de studio van Johnny Cash, een versie van dit nummer met hem op te nemen. In Zweden wordt dit vervolgens een kneiterhit en een platenmaatschappij daar biedt Seegers dan een contract en een budget voor het maken van een plaat aan. Ze koppelen hem bovendien aan producer Will Kimbrough. Klaarblijkelijk is het een behoorlijk budget geweest want dit debuut van Seegers, ook getiteld Going Down To The River (Lionheart Music Group/Rootsy) wordt gemaakt met hulp van de fine fleur van Nashville: Al Perkins (pedal steel), Chris Donahue (bas) Kimbrough zelf, Brigitte DeMeyer (achtergrondzang). Kimbrough belt zijn vriend Buddy Miller die aangekomen in de studio in Seegers zijn oude maat Duke The Drifter herkent met wie hij midden jaren ‘70 voor korte tijd een duo vormde en die hij daarna uit het oog verloor. Emmylou Harris zingt een duo in de enige cover van de plaat: She van Gram Parsons. En het resultaat, het mag er zijn. Mijn God, het mag er zijn. De eerste helft van de plaat is onverwoestbaar sterk. Seegers is een zanger die met zijn stem de sterren uit de hemel kan plukken. Grootse Classic country met een zalig randje soul. In het tweede gedeelte van de plaat houdt Seegers het vooral op country, maar wel het soort country die hem plaatst tussen groten als Guy Clark en Townes van Zandt. Een onwaarschijnlijke ontdekking. Misschien wel de grootste van dit jaar.