Post Description

"In de 23e eeuw woedde er in Londen een burgeroorlog tussen de federale Euro-troepen en genetisch gemodificeerde rebellen. De rebellen zijn speciaal door de Europese Unie gekweekt om oorlog te voeren en hebben dierlijke genen in hun dna."

Ongeveer een jaar geleden attendeerde een vriend me op een nieuwe stripreeks genaamd 'Requiem, de vampierridder', bedacht door Pat Mills en Olivier Ledroit. Dit meerdelig kunstwerk speelt zich grotendeels af in de Hel en is zonder twijfel een der intrigerendste stripboeken die ik ooit las!

Alle tot nu toe verschenen delen zijn zeer goed getekend, bevatten messcherpe teksten en vormen samen een bijzonder spannend verhaal met veel diepgang. Op veel plaatsen stuit de lezer opfanatieke uitingen van politieke correctheid ("in de 23e eeuw werden illegaal geboren mannetjes vernietigd in het algemeen belang van de mensheid"), zieke hersenspinselen, gruwelijke geweldplegingen, bizarre humor en bovenal walgelijk mooie tekeningen.

Onlangs deed ik een poging mijn fascinatie met de wereld van Mills en Ledroit te verklaren aan een vriend. Ik vertelde dat in het stripboek niet alleen de tijdrekening omgekeerd is aan die op aarde (zo worden de soms historische karakters in het verhaal steeds jonger), maar ook de moraal. "Eer en hoffelijkheid zijn tegen de regels van de Hel" en dus "een perversiteit". Slechtheid, decadentie en wrede martelingen beschouwen de helbewoners als goed en edel: hoe slechter iemand op aarde is geweest, hoe machtiger hij of zij zal zijn na reïncarnatie in de Hel, aldus Mills en Ledroit.

"Is dat wel waar?", vroeg de vriend die ik het stripboek uitlegde. "Is de moraal in de Hel van Requiem ècht tegengesteld aan die op aarde, of juist niet?" M.a.w: is het niet zo dat in rechtssystemen grote criminelen niet of nauwelijks vervolgd en gestraft worden - wegens hun banden met andere machthebbers - terwijl juist de kleine straatrovertjes en marginale 'belastingfraudeurs' hard aangepakt worden? Daar moest ik even over nadenken...

Het verhaal

Het verhaal zelf gaat over een bloeddorstig Duits oostfrontstrijder (Heinrich), die na zijn gewelddadige dood op een slagveld reïncarneert in de Hel als vampier. Net als op aarde is ook hier zijn grootste obsessie de adembenemend mooie (en joodse) Rebecca, met wie hij in het geheim enkele jaren in Duitsland samenwoonde. Toen bleek dat hij haar niet kon redden van de Gestapo en het vernietigingskamp, vertrok hij vol haat naar de immense slachtvelden aan het oostelijk front. Otto, Heinrichs vriend na zijn herrijzenis in de Hel, bezit een zo mogelijk nog duisterder verleden dan hijzelf. Hij draagt Heinrich over aan Lord Cryptos, die hem traint tot 'Requiem, vampierridder'.

Na het voltooien van zijn opleiding gaat Heinrich wonen in Necropolis, hoofdstad van 'Draconia'. Deze bizarre staat der vampiers wordt geleid door graaf Vlad Dracul, ofwel Dracula 'de spietser'. Dit sadistisch en moorddadig heerschap is tevens hoofd van de koninklijke familie van Draconia, die onder andere bestaat uit de voormalige Romeinse keizers Caligula en Nero en vele andere psychopaten zoals Robespierre ("president van de uitwisseling der slaven") en Atilla de Hun. De laatstgenoemde zou - "als de belichaming van de anti-christ en de schande van God zelf" - twee van zijn eigen zoons verorberd hebben.

Uiteraard zijn complotten in Draconia niet van de lucht, want "verraad zit vampiers nu eenmaal in het bloed". In ieder opeenvolgend deel van de reeks Requiem worden meer details over de sinistere samenzwering tegen Vlad Dracul onthuld ("als Dracula is heengegaan, wil ik graag zijn huid"). Voor sommige lezers is het misschien hoopgevend dat deze kwade plannen de grenzen der racistische haat, die tussen leden van de verschillende Hellevolkeren natuurlijk de norm is, moeiteloos overstijgen.

De vampiers zijn onderdeel van een duistere strijd tussen afgoden, maar voeren zelf natuurlijk ook gruwelijke oorlogen en zoektochten naar slaven. In sommige gebieden vechten zij tegen Torquemada en andere weerwolven. "Op aarde waren zij religieuze fanaten, van haat vervuld".

Elders worden de vampiers zélf belaagd door de meedogenloze troepen der zombies. Dit laatstgenoemde Helle-ras wordt geleid door ene 'Mitra' en de uiterst bloeddorstige 'gezusters van de eeuwige stilte'. Op aarde waren deze dames corrupte politiebazen, bloeddorstige feministen, perverse kloosterhoofden en sadistische ziekenhuisdirecteuren. "Pijnlijk lijden brengt mensen dichter bij God". Otto, Requiems vriend, analyseert hen aldus:

"Ze hebben op aarde net zoveel ellende gebracht als wij, maar deden net alsof ze goede daden verrichtten. Daarom komen ze terug als zombies. Op aarde verbergen de meesten hun donkere zijde, hun geheime verlangens. Behalve zij die hier vampier werden. De zombies kwamen er niet eerlijk voor uit. Ze zijn spiritueel onhygiënisch. Hun hypocrisie maakte hen gek. De slimsten onder hen hielden ook anderen voor de gek, en daarmee werden zij heiligen.'"

Naast dit zo herkenbare menstype bestaat er ook een natie der slechte wetenschappers. Deze gewetenloze geleerden leven in farao-achtige systemen en worden geleid door (naar alle waarschijnlijkheid) een van de grootste monsters uit de Holocaust. Hij en zijn macabere priesterkaste vormen een onzekere factor in Dracula's strijd tegen de zombies. In deel III ontvouwt de 'graaf' zijn visie aan een wetenschapper, die de pech heeft op Dracula's vlaggenschip de S.S. Satanic aanwezig te zijn:

"Jouw soort heeft me altijd al tegengestaan. Op aarde waren jullie de wetenschappers die niet beseften welke vernietigende uitwerkingen jullie vindingen konden hebben. Jullie ontwierpen massavernietigingswapens, maar wasten jullie handen in onschuld. Jullie zijn lafaards, bang om zelf te moeten vechten. Jullie begraven de rotzooi die jullie 'vooruitgang' noemden. Het waarachtige kwaad is puur, donker, decadent en nobel! Zowaar een eigenschap om trots op te zijn! En jullie zijn dienaren van het pure kwaad! Jullie zijn mijn dienaren! Vergeet dat nooit! NOOIT!"

Engelse versie,