Post Description

Waar de kwantummechanica of het kwantumenigma nog handelt over tegenstrijdige fysieke realiteiten in de natuurwetenschap, de grenzen van deze wetenschap en de waarnemeronafhankelijke werkelijkheid met de soms bedriegende – door onze hersenen geïnterpreteerde – beelden, gaat het holografische principe nog een stapje verder. Wat als onze hele wereld een virtuele realiteit is, een grote hologram waarin wij leven? Dat is het thema van het nieuwe album “The Holographic Principle” van de Nederlandse formatie Epica.

Eidola opent het album op een cinematische wijze, die als een orkestrale trailer de rest van het album aankondigt. De opbouwende spanning, de uitgekiende details, de subtiele keyboard elementen, de goed getimede percussie en de langzaam aanzwellende koorzang maken dit tot een sublieme opener die abrupt overgaat in het bombastische Edge Of The Blade. Een nummer in de traditie van Epica met het gevarieerde stemgeluid van Simone Simons en de zware grunts van Mark Jansen. Met A Phantasmic Parade bereiken we het volgende element van het Epica genre. Simons die in haar cleane vocalen het nummer extra karakter geeft, hetgeen wordt ondersteund door en goed aansluit op het koor. Na een heerlijke instrumentale break, met een vinger brekende gitaarsolo, komt dit nummer op snelheid waarbij de grunts en het tempo menig headbanger hoofdbrekens zal bezorgen.

“The Holographic Principle” kent een inmiddels herkenbare Epica opbouw. Zo hebben we een symfonische en bombastische opening, een stevig en heavy eerste nummer, diverse gitaarsolo’s, beukende drums, dito baspartijen, prachtige toetsenpartijen, een koor, blazers en strijkinstrumenten, verder een emotionele ballad, de onoverkomelijke meezinger die vooral tijdens de live optredens het publiek moet opzwepen, filmische elementen, pakkende refreinen en de meerdere buitenmatige heftige stukken en natuurlijk de epische afsluiter. Deze voorspelbare opbouw kan als een minpunt ervaren worden, maar zoals het thema de overtreffende trap is van het vorige thema, overtreft ook dit album de vorige. Epica heeft met dit album zichzelf weer overtroffen, de nummers en concepten zijn beter uitgewerkt met meer aandacht voor de details.  Daarnaast hebben ze deze keer alle instrumenten, arrangementen en speciale effecten opgenomen in de studio, zonder samples. Zie hiervoor ook het interview dat ik mocht hebben met Rob van der Loo.

Divide And Conquer is volgens Mark Jansen geen onderdeel van het holografische concept, maar handelt over de conflicten in het Midden-Oosten en de belangen die hierbij spelen. Deze conflicten en oorlogsvoering vinden we schitterend terug in de heftige grunt van Jansen en de zuivere liefelijke stem van Simons. Een tegenstrijdig duet dat we vaker horen in de muziek van Epica, denk bijvoorbeeld aan The Essence Of Silence. De vraag blijft wie heeft er gelijk, wat is de werkelijkheid, is het geloof of godsdienst of is het toch allemaal verbeelding.

Beyond The Matrix is de geëigende meezinger op het album. Heerlijke vocalen, sterke coupletten en niet te moeilijke structuren maken dat dit nummer eenvoudig in je hoofd blijft zitten. De tweede helft van het nummer pakt wat ruiger uit, met zware baspartijen, stevige versnellende drums en een schitterende gitaarsolo. Once Upon A Nightmare is een schitterende ballad waarbij Simons op een zwaar melancholische wijze het kippenvel over je arm laat lopen. Met haar hoge sopraanstem, het subtiele pianowerk en het bijpassende strijkersorkestratie waan je je in de sprookjeswereld van de Erlking. En vervolgens barst The Cosmic Algorithm los, waarbij de band zich afvraagt waarom wij bestaan. Dit bestaansrecht wordt heftig aangetoond met heftige passages, met regelmatig een heerlijke synthesizerwijziging. De afwisseling in rustige melancholische nummers en stevige uptempo nummers is heerlijk, waardoor het album lekker in het gehoor blijft liggen.

Zonder alle nummers in detail te beschrijven wil ik toch nog twee nummers aanhalen die opvallen op dit album. Ten eerste Dancing In A Hurricane, dat een heerlijk start kent met verschillende Oosterse instrumenten. Deze instrumenten zijn allemaal ingevlogen in de studio en live opgenomen, hetgeen toch een lekkerder geluid geeft dan bewerkte samples. En tenslotte is er dan het epische slot- en titelnummer The Holographic Principle – A Profound Understanding Of Reality. In ruim elf en een halve minuut wordt het album samengevat op een bombastische wijze, alle elementen die de muziek van Epica bevat worden nogmaals ten tonele gebracht.

Over de “The Quantum Enigma” schreef ik: “Dit album overtreft hun vorige albums in alle facetten en maakt daarmee een schitterend begin aan het tweede decennium van Epica”. Met dit zevende album bouwt de formatie verder op de ingeslagen weg en brengen ze de voortreffelijke opvolger. Atmosferische, symfonische metal, met emotie en melodie, maar ook brute riffs en heerlijke gitaarsolo’s, orkestrale arrangementen, stevige bassound en heftige drumsalvo’s, aangevuld met schitterende vocalen variërend van hoge sopraan en cleane zang tot ruwe grunts. Dit maakt Epica episch in hun genre.



CD 1

1 - Eidola 2:39 
2 - Edge Of The Blade 4:34 
3 - A Phantasmic Parade 4:36 
4 - Universal Death Squad 6:38 
5 - Divide And Conquer 7:48 
6 - Beyond The Matrix 6:26 
7 - Once Upon A Nightmare 7:08 
8 - The Cosmic Algorithm 4:54 
9 - Ascension - Dream State Armageddon 5:16 
10 - Dancing In A Hurricane 5:26 
11 - Tear Down Your Walls 5:03 
12 - The Holographic Principle - A Profound Understanding Of Reality 11:35


CD 2

1 - Beyond The Good, The Bad And The Ugly 4:29 
2 - Dancing In A Gypsy Camp 4:28 
3 - Immortal Melancholy (Acoustic Version) 3:13 
4 - The Funky Algorithm 3:30 
5 - Universal Love Squad 3:45