Post Description

Op Krenten Uit De Pop stond: 

De term lockdownalbum moeten we niet al te vaak gebruiken, maar The Monster Who Hated Pennsylvania van Damien Jurado is er wel een en het is wat mij betreft een hele mooie
Damien Jurado kwam ruim twintig jaar geleden uit het niets en leverde vervolgens het ene na het andere mooie album af. Dat is de Amerikaanse muzikant blijven doen, waarbij zijn muziek alle kanten op schoot. Na een aantal geweldige albums met producer Richard Swift is Damien Jurado de afgelopen jaren weer op zichzelf aangewezen, wat nu een behoorlijk ingetogen album oplevert, al is een verrassende wending nooit ver weg. Het ingetogen geluid herinnert hier en daar aan de vroege albums van de Amerikaanse muzikant en dat bevalt me wel. De songs zijn sterk, de instrumentatie is stemmig en de stem van Damien Jurado is erg mooi. Topalbum. De zoveelste van de muzikant uit Seattle.

Ik ben, zeker de laatste jaren, niet altijd even snel met het recenseren van de albums van de Amerikaanse muzikant Damien Jurado, maar inmiddels is hij toch met heel wat albums te vinden op de krenten uit de pop. Ook voor het bestaan van deze BLOG maakte Damien Jurado al een aantal geweldige albums, waardoor hij inmiddels een behoorlijk indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd. Het is een oeuvre dat meerdere kanten op is geschoten met als uitersten de behoorlijk ingetogen folkalbums uit zijn beginjaren en de juist zeer rijk ingekleurde albums die hij maakte met goede vriend en meesterproducer Richard Swift. 

Sinds het trieste overlijden van Richard Swift is Damien Jurado weer op zichzelf aangewezen en horen we weer wat meer de singer-songwriter in de Amerikaanse muzikant. Ook dat leverde een aantal prima albums op en het zijn albums die door een deel van de critici wat hoger worden ingeschat dan het deze week verschenen The Monster Who Hated Pennsylvania. 

Net als op zijn vorige albums werkt Damien Jurado ook op zijn nieuwe album weer samen met multi-instrumentalist Josh Gordon en tekende hij zelf voor de productie. Toch klinkt The Monster Who Hated Pennsylvania anders dan zijn directe voorgangers. Damien Jurado nam zijn nieuwe album op tijdens de Amerikaanse lockdown en dat heeft zijn sporen nagelaten op het album. Het is een album dat zo nu en dan herinnert aan de albums waarmee Damien Jurado ooit opdook en dat zijn albums die me zeer dierbaar zijn. 

The Monster Who Hated Pennsylvania bevat een aantal songs die herinneren aan de folky albums van de Amerikaanse muzikant, maar hier en daar kan het album verrassen met onverwachte impulsen en in het indrukwekkende Johnny Caravella ontspoort de instrumentatie op indrukwekkende wijze. 

Ik lees in meerdere recensies dat The Monster Who Hated Pennsylvania bij al die briljante voorgangers wat gewoontjes afsteekt, maar ik vind het zelf een prachtig album. Het is een album met aan de ene kant ingetogen maar wonderschone singer-songwriter muziek, maar aan de andere kant ook een aantal songs die refereren aan de muziek die Damien Jurado maakte met Richard Swift. 

De ingetogen songs vallen op door een subtiele maar zeer trefzekere instrumentatie en vooral door de bijzondere en wat mij betreft erg mooie stem van de muzikant uit Seattle. Damien Jurado had wat mij betreft een album vol dit soort ingetogen songs mogen maken en bovendien een album dat veel langer duurt dan de bijna 30 minuten die The Monster Who Hated Pennsylvania telt, maar de incidentele uitstapjes buiten de gebaande paden maken het album net wat spannender en ook dat is in het geval van Damien Jurado nooit verkeerd. En het is een album dat je meerdere keren achter elkaar kunt horen.

De Amerikaanse muzikant heeft het deprimerende van een eindeloze lockdown wat mij betreft fraai weten te vangen en de songs worden voor mij alleen maar mooier en indrukwekkender. The Monster Who Hated Pennsylvania wordt op meerdere plekken beschreven als een zwakkere broeder, maar dat hoor ik er zelf geen moment in. Sterker nog, The Monster Who Hated Pennsylvania zou zomaar uit kunnen groeien tot een van mijn favoriete Damien Jurado en kan bovendien wel eens een schoolvoorbeeld van een lockdownalbum worden.

Tracks:  
1. Helena (2:47)
2. Tom (3:20)
3. Dawn Pretend (3:14)
4. Song for Langston Birch (3:34)
5. Minnesota (2:12)
6. Johnny Caravella (5:43)
7. Joan (1:07)
8. Hiding Ghosts (2:25)
9. Jennifer (2:41)
10. Male Customer #1 (2:31)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

https://www.youtube.com/watch?v=Xq_fZ2r4cj0