Post Description

6 CD's van MC5


MC5 (Motor City 5) is een rock/proto-punk band uit Detroit, die in de succesvolle bezetting heeft bestaan van 1965 tot en met 1972. De band viel korte tijd op door haar explosieve high energy muziek en optredens, gecombineerd met het militante politiek activisme van de Amerikaanse counterculture. De band wordt tot de belangrijkste Amerikaanse hardrockgroepen van hun tijd gerekend. Belangrijk invloeden op de bandleden kwamen onder meer uit de rhythm & blues, free jazz, The Rolling Stones, de beatnik beweging en protestliederen zoals die van Bob Dylan. De band experimenteerde met al deze elementen in hun explosieve rock. De MC5 was zelf van invloed op onder andere de hardrock, garagerock en punk. De geschiedenis van de MC5 begon op Lincoln Park Highschool, Michigan. Gitaristen Wayne Kramer en Fred "Sonic" Smith besloten in 1963 om hun bands (respectievelijk The Bounty Hunters en The Vibratones) samen te voegen. In 1964 werd Rob Tyner aan de band toegevoegd – eerst nog in een poging om van hem bassist te maken, maar vanaf 1965 als zanger. Tyner was ook de bedenker van de naam MC5. Patt Burrows speelde bas; Bob Gaspar zat achter de drums. In 1965 moest Burrows plaats maken voor bassist Michael Davis en later dat jaar nam Dennis Thompson de drums over van Gaspar. Vanaf dat moment was de line-up van de MC5 definitief. De band stond in de eerste jaren niet bekend om haar discipline. Regelmatig kwamen de bandleden niet opdagen bij een geboekt optreden of speelden ze korter dan beloofd. Daar kwam verandering in toen ze een manager kregen, in de loop van 1967: John Sinclair. Sinclair was de belangrijkste persoon in een commune in Detroit, The Artists Workshop. De Workshop was een vrijplaats voor kunstenaars, dichters, artiesten, hippies en beatniks. Er was een crew voor lichtshows, poster-artiesten én een podium, genaamd the Grande (gran-dee) Ballroom. Niet in de laatste plaats trok de commune jongeren aan vanwege haar vrije gebruik van marihuana. De Workshop werd daarom vanaf de oprichting (in november 1964) scherp in de gaten gehouden door de autoriteiten in Detroit. Sinclair werd in de beginjaren bijvoorbeeld tweemaal veroordeeld voor het bezit of het verstrekken van marihuana, onder andere aan een under-cover agent. Eind januari 1967 voerde de politie een forse charge uit waardoor de Workshop deels uiteen viel. In de zomer van 1967 wist Sinclair de boel opnieuw te organiseren, dit keer onder de naam Trans Love Energies. Men verklaarde zich onder meer solidair met de protesten in Detroit in 1967, die samengingen met de hevigste en meest bloedige rellen in Amerika’s moderne geschiedenis tot nu toe. Onder leiding van Sinclair smolten Trans Love Energies en de MC5 samen en kon de band beschikken over onderdak, een oefenruimte, een geleende bus en een lening voor nieuwe apparatuur. Van een klein budget nam de band vroeg in 1968 haar tweede single op: Looking at You/Borderline. Het werd geen commercieel succes maar het plaatje bezorgde hen wel nieuwe optredens. De mix van Trans Love’s activisme en het radicale geluid en gedrag van de MC5 leverde de band een reputatie op. De sfeer tijdens concerten was vaak gespannen. Werden shows niet onderbroken omdat bandleden waren betrapt op het roken van marihuana, dan trok een schuldeiser of ontevreden club-eigenaar wel de stekker uit de installatie tijdens een optreden. Even zo vaak werd de show echter hervat, onder druk van het publiek, wat de MC5 verder sterkte in haar tegencultuur-attitude. Verontruste ouders en burgers deden aangifte van 'obsceniteiten', onder meer omdat Tyner op het podium een Amerikaanse vlag in stukken trok om vervolgens de freek flag te hijsen met daarop een groot marihuanablad, omdat een naakt lid van de crew het publiek voorging in meditatie (Ohm…), en bovenal omdat Tyner het woord “Motherfuckers” de zaal in schreeuwde. De massale aanwezigheid van de politie tijdens optredens en de gespannen sfeer droegen alleen maar verder bij aan de lokale cultstatus van de band. De band werd al snel zo geliefd en succesvol dat ze de vaste openingsact werd voor grote namen in de Grande Ballroom, waaronder Cream, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Blood Sweat and Tears en Big Brother and the Holding Company. Sommige acts raakten geïntimideerd door dat succes en weigerden te spelen nadat de MC5 een uitzinnige en kolkende massa in de Ballroom had achtergelaten.



Playlist MC5:

MC5 - '66 Breakout!
MC5 - Back in the U.S.A
MC5 - High Time
MC5 - Kick Out The Jams
MC5 - Live At Sturgis Armory
MC5 - The Big Bang


Veel plezier ermee!!

Ik sta open voor verzoekjes (niet teveel tegelijk) maar reken daar een paar uur tot meer dan een week voor. 
Als ik het zelf niet heb, en het is een leuk verzoek, dan doe ik mijn best om het voor je te zoeken.

Lees mijn reactie óp jouw reactie en je krijgt het te weten.

Om het zoeken voor mij gemakkelijk te maken Zet je de naam van de Artiest/groep tussen "aanhalingstekens" en als je de naam van de een bepaalde cd weet een streepje ertussen. Voorbeeldje; "The Beatles - Let It Be"

Vraag niet het onmogelijke! Iets 'nieuws' uit 'Piratestan' of andere bagger, want dat heb ik niet. Ik krijg ook verzoekjes die iemand anders net gepost heeft, dus kijk eerst zelf of het er al op staat!

Ik doe alleen in MP3 en met posten zet ik de bitrate altijd op variabel omdat ik geen zin heb om uit te zoeken wat voor een bitrate bepaalde files hebben. 
De btr is bij mij tussen de 192 en 320 en soms verschilt dat binnen een CD dus dat is onbegonnen werk waar ik niet zoveel zin in heb. Wees blij met wat je krijgt of laat het staan.


Met heel veel dank aan eerdere posters, spotters, uploaders en de uitvinders van internet en usenet.