Post Description

Enemy - Enemy [Edition Records] [24-44.1] 2018

Het Britse Edition Records label blijft de vinger aan de actuele jazzpols houden. Enemy, zo heet de plaat die pianist Kit Downes samen met contrabassist Frans Petter Eldh en drummer/percussionist James Madren maakte. Een opvallend vitale, vurige en intense plaat die jazzliefhebbers ongetwijfeld erg zal aanspreken.

Heel goede muzikanten zijn het, stuk per stuk. Toch is die bijzondere bezetting niet het volledige verhaal natuurlijk. Op het moment dat de heren de koppen bij elkaar staken, bestond het opzet er in wezen vooral in om elkaar eens flink uit te dagen. Dat merk je ergens ook aan die felrode hoes. Die valt erg op. Net als de erbij horende potente, krachtige muziek die stevig knalt. Wat je op deze geluidsband hoort is een vaak in complexe, soms helse ritmiek opgaand trio.

Opener Prospect Of K neemt eerst nog een eerder voorzichtig aanloopje met een losse baslijn, maar al gauw komt de versterking door piano en drum erbij. Snel valt een liefde op voor het melodieuze, maar tezelfdertijd merk je eveneens die nerveuze, tegendraadse ritmes. Ook later zal blijken dat het trio vooral een drukke, soms chaotische indruk achterlaat. Af en toe speelt de groep sluw met zowel versnelde als langzaam vertragende passages. Gaandeweg tracht het trio de luisteraar mee te nemen in de vaak kriskras door elkaar lopende melodielijnen, al beklemtonen de muzikanten op dit album vooral hun kunnen inzake improvisatie.

Bij meerdere luisterbeurten ontstaat de indruk dat je zit te luisteren naar een feestelijke jamsessie. Al bij al tracht de groep het beknopt te houden met relatief korte tracks als Race To The Sun dat er in een sneltempo doorgejaagd wordt. Kort en krachtig dus, maar evenzeer vol van passie en intensiteit. Gelukkig doseert de groep, zodat er tijdens het iets intiemere, warme Fogo net wat meer ademruimte ontstaat.

Het trio is er sterk op uit om te scoren en de luisteraar danig te overtuigen. Dat lukt deels, onder meer door her en der gebruik te maken van special effects op de piano, bijvoorbeeld tijdens Brandy of het vinnige Children With Torches, waar je dankzij de pruttelende electronics een STUFF.-achtige vibe ervaart die halfweg explodeert door een van de vele jachtige versnellingen die de groep in petto heeft. Soms krijg je te maken met een korte, eerder sfeerzettende schets zoals Low Hanging Fruit, dan weer krijg je beter uitgewerkte composities als Jinn en Ruster. Toch is hét prijsbeest op dit album de maar liefst acht minuten aanhoudende wervelwind die luistert naar de naam Politix.

Enemy is een fraaie showcase van talent. Het beste laat het album zich samenvatten  door de laatste track : Faster Than Light. Zo is het maar net. Snel, dynamisch en vol liefde voor de muziek (en de jazz in het bijzonder).

kopen?: sounds.nl