Post Description

J.J. Voskuil - Het bureau - 01 Meneer Beerta

Meneer Beerta is het eerste del van Het Bureau, een roman in zeven delen, die de menselijke verhoudingen op en rondom een wetenschappelijk instituut tussen de jaren 1957 en 1987 tot onderwerp heeft.


J.J. Voskuil - Het Bureau - 02 Vuile Handen

Hoe gaan mensen die dag in dag uit moeten samenwerken op een bureau of kantoor met elkaar om? Het Bureau, een roman in zeven delen die zich afspeelt tussen 1957 en 1987, stelt én beantwoordt die veelomvattende vraag.

Dit tweede deel, Vuile handen, beschrijft de jaren tussen 1965 en 1973.



J.J. Voskuil - Het bureau - 03 Plankton

Hoe gaan mensen die dag in dag uit met elkaar om? In Het Bureau, een roman in zeven delen die zich afspeelt tussen 1957 en 1987, stelt èn beantwoordt J.J. Voskuil die veelomvattende vraag. Hij bedt zijn verhaal in een veelvoud van kleinere voorvallen in, die ogenschijnlijk een onontwarbare chaos, maar in feite een strak gestructureerd geheel vormen, die de lezer vanaf het begin dwingend voortstuwen naar het einde. In dit derde deel, Plankton, neemt de druk op Maarten Koning om zijn proefschrift te schrijven toe, zoals ook van hem en zijn afdeling verlangd wordt om meer in de openbaarheid te treden, twee zaken waarvoor hij allergisch is. In weerwil van de bezuinigingsmaatregelen die volgen op de oliecrisis van 1974 breidt de bezetting van het Bureau zich steeds uit en wordt de koffieruimte steeds meer een ontmoetingsplaats. Met pijn en moeite komt Maarten tot het inzicht dat het werk op het Bureau het grootste deel van zijn leven vult en dat er onherroepelijk een grootste deel van zijn


J.J. Voskuil - Het bureau - 04 Het A.P. Beerta instituut

In zijn ruim 5000 bladzijden tellende roman Het Bureau - voor zover bekend de omvangrijkste roman ter wereld - stelt en beantwoordt J.J. Voskuil de simpele maar veelomvattende vraag hoe mensen die met elkaar moeten samenwerken met elkaar omgaan:


J.J. Voskuil - Het bureau - 05 En ook weemoedigheid

En ook weemoedigheid omspant de jaren 1979-1982. Terwijl hoofdpersoon Maarten Koning in zijn vak steeds meer aanzien krijgt, ziet hij de bestuurlijke problemen op het wetenschappelijk Bureau waar hij werkt alleen maar groeien. Bezuinigingspogingen leiden tot toenemende bureaucratisering en centralisering, die de schijn moeten wekken dat er doelmatig en op hoog niveau wordt gewerkt. Intussen dwingt de Vakbeweging een systeem van periodieke beoordelingen af, die de bedoeling hebben eventuele ontslagprocedures te vertragen. Onder deze druk moet Maarten oplossingen vinden voor de doelmatige besteding van de steeds schaarser wordende financiële middelen. Met zijn radicale voorstellen maakt hij zich niet geliefd bij de andere afdelingen op het Bureau. De eisen die hij aan de kwaliteit van de productie stelt, verdiepen ook de scheuren binnen zijn eigen afdeling, doordat een aantal van zijn mensen hem niet wil of kan volgen.




J.J. Voskuil - Het bureau - 06 - Afgang

Met HET BUREAU houdt J.J. Voskuil vele duizenden lezers in zijn greep. De eerste vijf delen, verschenen tussen 1996 en 1999, werden alle bestsellers en waren dat bij de verschijning van dit zesde deel nog.
In AFGANG, dat de periode 1982-1987 omspant, ontladen de opgehoopte spanningen zich op alle niveaus. Als hoofd van zijn afdeling op het A.P. Beerta-Instituut stuit hoofdpersoon Maarten Koning op lijdelijk én openlijk verzet tegen het door hem gevoerde beleid. Dit leidt met een aantal medewerke...


J.J. Voskuil - Het Bureau - 07 - De dood van Maarten Koning

In dit laatste deel van Het Bureau ziet Maarten Koning zich al op de eerste dag na zijn afscheid gesteld voor de vraag wat hij met zijn leven moet aanvangen. Hij begint met kleine klusjes in huis, merkt dat hij daarbij Nicolien in de weg loopt die het ontwend is om de hele dag met zijn tweeën te zijn, loopt een blokje om, pakt de fiets en gaat een keer bij het Bureau langs om de drukproeven terug te brengen van het Bulletin, waarvoor hij tot het eind van het jaar nog de verantwoordelijkheid heeft. Geleidelijk vindt hij een evenwicht, waarin gevoelens van onbestemdheid afgewisseld worden door die van gelukzaligheid en vrijheid. Af en toe bezoekt hij het Bureau, waar hij plaatsneemt aan het bureau van Beerta, op de zolderkamer die men hem als een pied à terre gelaten heeft om het werk af te ronden voor de commissies waarvan hij nog deel uitmaakt zolang zijn opvolger niet is aangewezen en ingewerkt. Als die opvolger eenmaal is aangetreden, sluipt gaandeweg een gevoel van vervreemding binnen. Het gedrag van zijn vroegere medewerkers begint geleidelijk te veranderen. En als op een dag zijn zolderkamer ontruimd blijkt te zijn, ontwikkelen de gebeurtenissen, die leiden tot het onthutsende slot, waarop de titel van dit deel de lezer al enigszins heeft voorbereid, zich snel.