Post Description

Zoals een mens niet in staat is in te grijpen in een droom, zo ook wordt hij soms overrompeld door een herinnering. Kristien Hemmerechts vraagt zich af: wat gebeurt er in dat hoofd van mij? Associatieve herinneringen lijken lukraak en onbetrouwbaar binnen te vallen. Maar is het zo lukraak? Waarom dringen bepaalde beelden, gebeurtenissen, en uitspraken uit het verleden zich telkens opnieuw aan mij op? Waarom blijven bepaalde zinnen die ik heb gelezen in mijn geheugen ‘haken’? Rode draad in dit onderzoek is haar ex-buurmeisje Mischa, moeder van twee erg jonge kinderen, die op veertigjarige leeftijd stierf aan leukemie. Hoe zien haar man, haar ouders, haar zussen, haar vriendinnen haar?
Daaraan voegt ze haar herinneringen toe aan het leven en het werk van Herman de Coninck, maar ook van Hugo Claus (‘manifeste leugenaar’) en diens meesterlijke roman Het verdriet van België.