Post Description

Donald Duck, Bassie en Danny de Vito, alledrie drukke onderdeurtjes met een vreselijke grote bek. De meest irritante is die getekende eend uit de geld poepende zoo van Walt Disney. De meest chagrijnige en minst grappige is de gerimpelde hobbezak vol flauwe smoezen in dat slecht zittende clownspak.
De meest komische is de grof gebekte Danny de Vito als Louie de Palma, de baas van the Sunshine Cab Company in de populaire sitcom Taxi.
Van 1978 tot 1983 werd deze serie over de kommer en kwel van een team van New Yorkse taxichauffeurs uitgezonden in Amerika. In Nederland was de serie vanaf 1979 te zien.
Hoewel het een van de meest gelauwerde Amerikaanse sitcoms (18 Emmy Awards en 4 Golden Globes) was, hield de serie het maar vijf seizoenen vol.
De makke was dat de concurrentie om de gunst van kijkers en adverteerders voor Taxi moordend was. Hill Street Blues, Fame, Dynasty en Love Boat lonkten tegelijk ook naar kijkers. Bovendien had de serie een uiterst gedurfd thema: Taxi draaide om een stelletje blue collars, dat werkte in een moedeloos makend taxibedrijf. Dat werd gerund door de autoritaire chef Louie de Palma, die zijn personeel bedreigde met botte grappen, bedonderde met geld en bespioneerde in de kleedruimtes. 
Taxi moest de kaskraker worden die de Mary Tyler Moore show - MTM - zou doen vergeten. Maar de boodschap van MTM was rozengeuriger dan die van Taxi. Was bij MTM het motto: 'je kunt alles naar je eigen hand zetten', bij Taxi was iedereen gedoemd om te mislukken. Elaine O'Connor droomde van een carrière als kunstgaleriehoudster, maar kwam niet verder dan receptioniste. Tony Danza was bokser, maar won geen enkele wedstrijd. En Bobby Wheeler was een mislukte acteur, die droomde ooit nog eens door te breken.
Ellende troef? Helemaal niet. Taxi was stukken gevatter en geestiger dan al die mierzoete lachmachine humor van MTM en de Dick van Dycke show of bij ons die kleffe nichtengiechels uit In de Vlaamsche Pot.
Uniek was de figuur van Jim Ignatowski, een geflipte Harvard-junk uit de jaren zestig; de eerste keer dat de flowerpowergeneratie in Amerika zo komisch te kakken werd gezet. Hilarisch waren Jims weird reacties (Are we lumberjacks?) die zelfs deel gingen uitmaken van de alledaagse spreektaal, zoals in Nederland 'een peu nerveu' en 'Pollens!' van Barend Servet.
Op Latka Gravas, de in een raar oostbloktaaltje brabbelende mecanicien had ik niet zo. Diens versprekingen en verkeerd begrepen woorden (bicycles in plaats van bisexuals) waren me te gezocht.
Nee, dan dat etterige chefje met zijn grote cynische waffel. Hij wist het bloed onder ieders nagels vandaan te halen. Maar zorgde er daardoor wel voor dat het team aaneensmelt tot een grappig stelletje sympathieke losers. 
In Nijmegen liep op de studentengang waar ik woonde jarenlang ook zo'n drukteschoppertje - St - rond, die ook van die Louie de Palma-trekjes en neigingen vertoonde. Zijn mond en snor waren vele malen groter dan het kereltje zelf. Dat schreeuwde om een weird Ignatowski-reactie. Dus op een avond St gratis laten drinken totdat hij compleet lam was. Zijn bed stilletjes op krukjes gezet en helemaal omwonden met touw en dikke dekens. De temperatuur van de cv loei hoog gezet en zijn vingers in een teiltje water gelegd.
Met overslaande stem, roodgloeiend hoofd vol katers en een compleet bepiste broek meldde het drukteschoppertje zich 's anderendaags in de centrale keuken.
Taxi was de enige serie waar je ook buiten de uitzending lol aan beleefde.






KIJK OP BINTUBE!!!!!!!!!!