Post Description

deze voor FERRY maar ook voor anderen

Gelukkig is de klad voor wat betreft het schrijven van muziek er bij David Eaton niet ingeslopen. Gedurende het schrijf- en opnameproces van debuutschijf “230503” hield hij een fraai blog bij. Kennelijk is het met dat album zo crescendo vergaan dat Eaton zijn blogschrijverspen heeft neergelegd om zich volledig te richten op de hier besproken opvolger “A Tower Of Silence”. Het kan natuurlijk ook zijn dat een blog over dit album een kopie van het voorgaande zou worden. “A Tower Of Silence” is immers in vrijwel alles het zelfde als “230503”. Anubis gaat hier duidelijk op herhaling. De beantwoording van de vraag of dat handig is, laat ik graag aan de lezer en luisteraar zelf over.

Laat ik in deze alinea eens heel flauw het spelletje ‘zoek de verschillen’ spelen. Het eerste verschil is natuurlijk niet zo lastig. De albumtitel, ondanks dat deze net zo schimmig is als zijn voorganger. De oorzaak ligt hem in het diepere tekstuele thema waar deze cd over gaat. Ik zal je hier deze keer niet mee vermoeien. Raadpleeg de website van de groep wanneer je meer over het concept wilt weten. Het tweede verschil laat zich wat lastiger raden. Het zijn de twee meewerkende zangeressen op het slot-epos All That Is. Zonder de rest te kort te willen doen laten de twee dames zich in de allerlaatste minuten van dit nummer gelden door zeer fraaie harmonieuze samenzang. Als derde en laatste verschil staan op de cd geen tien maar acht nummers. Hierover kunnen we natuurlijk discussiëren. Het laatste nummer bestaat namelijk uit drie delen.

Dan rest mij nog wat te roepen over de vele overeenkomsten tussen “230503” en “A Tower Of Silence”. Laat ik er een paar noemen. Ook dit album vergt veel luisterbeurten voordat het zijn ware gezicht laat zien. Het heeft veel te maken met de zang van Robert James Moulding, die klinkt als een mix van Jan Henrik Ohme (Gazpacho) en Asle Tostrup (Airbag). De man heeft wel vooruitgang geboekt maar in combinatie met de vaak trage opbouw van de nummers is het een hele kluif om dit album in een rit uit te zitten. En ook nu duurt die rit meer dan 70 minuten. Het toetsenspel en de vaak hartverscheurend mooie gitaarsolo’s klinken nog als vanouds en doen de tijden van Genesis en Pink Floyd maar weer eens een keer herleven. Daar is natuurlijk niets mis mee.

Laat ik besluiten met een saai cliché. Wanneer je graag van boerenkool of doperwten houdt gaat dat er natuurlijk elke dag wel in. Die mensen zijn met “A Tower Of Silence” aan het goede adres. Dan zijn er de fijnproevers met sterker ontwikkelde smaakpapillen die bij de Italiaan of ander buitenlands georiënteerd restaurant graag andere specialiteiten op het bord zien verschijnen. Deze mensen adviseer ik om bij hevige trek “230503” nog maar eens uit de kast te halen.

MET DANK AAN PROGWERELD VOOR DE REVIEW.

The Passing Bell (Part I-VI) (17:08) 
Archway Of Tears (5:45) 
This Final Resting Place (8:28) 
A Tower Of Silence (9:57) 
Weeping Willow (2:43) 
And I Wait For My World To End (5:15) 
The Holy Innocent (11:45) 
All That Is (11:13) 
I Light Of Change 
II The Limbo Of Infants 
III Endless Opportunity