Post Description

Zes jaar zit er tussen All Is Quiet Now en deze nieuwe All Things Come In Waves. Zes jaar waarin Steverlinck even het meer klassieke hazenpad koos en buiten de randjes van Arid kleurde op de coverplaat Songs Of Innocence. Waarin een lange ziekte dat pad kruiste en zelfs een jaar lang afblokte. Maar sinds vorig jaar is de groep weer beginnen op te treden, waardoor de songs vooral live en niet in de studio groeiden. Een studio waarin de band het deze keer zélf voor het zeggen had.

En dat blijkt een uitmuntende zaak te zijn. "Me And My Melody" was qua titel en qua straf nummer het visitekaartje, de intentieverklaring van de band op het debuut. En die melodie staat nu weer centraal, haast nog meer dan op Little Things Of Venom. Gewoon tien mooie, karig geproducete liedjes en dus geen producers meer als de U2-gerelateerde Marc Howard die op de voorganger de melodieën boven zichzelf deed uitstijgen maar in het oor van de luisteraar al te vaak met een doffe plof op de grond deed donderen. Terwijl die als Arids handelsmerk net aantonen dat de band gewoon echt goeie songschrijvers telt.

Dat werd al duidelijk uit het vooruitgeschoven, meeslepende "Words" dat prompt aantoonde waarom niemand het hiaat van Arid in België het afgelopen lustrum heeft kunnen opvullen, "pogingen" van pakweg Stash ten spijt. Het is een song die je altijd in je hoofd of in je buurt wilt hebben als een ventilator op een snikhete zomerdag. De manier waarop de climax je op kousenvoeten besluipt, zet gelukkig de toon voor de hele plaat: alles staat ten dienste van de melodie. Steverlinck zingt ontzettend beheerst, de productie houdt de nummers met de beide voeten op de grond. De gitaren mogen eens wat breder echoën, zoals in nieuwe single "Why Do You Run" of "When It?s Over It?s Over", maar het is nooit too much. We mogen er niet aan denken wat Keane of Air Traffic met dit songmateriaal aangevreten had, elke inhoud productioneel ongetwijfeld vakkundig wegzuigend. Bovendien loopt elke vergelijking met die bandjes spaak: Arid was al Arid lang voor die discipelen van Coldplay (en Coldplay zélf) echt doorbraken.

Bron: Goddeau (zie link)