Post Description

Eric Bogle schreef een prachtig liedje over haar, en Nanci Griffith besloot een album met covers te maken omdat ze het zo jammer vond dat niemand de liedjes van haar meer zong. We hebben het hier over de Californische singer/songwriter Kate Wolf, die veel te vroeg, toen ze nog maar vierenveertig was, stierf aan leukemie. De huiver van andere artiesten om de liedjes van Wolf te gaan zingen kunnen we ons wel een beetje voorstellen, want de uitvoeringen van Kate Wolf zelf lijken niet te overtreffen.

 Een liedje als Across The Great Divide (dat de spil vormt van het eerdergenoemde cover-album van Nanci Griffith, Other Voices Other Rooms, en dat voor Griffith, tijdens een gesprek met Emmylou Harris, ook een Wolf-fan, de directe aanleiding was om een album vol liedjes van anderen te gaan zingen) is een mooi voorbeeld van de kracht van Wolf. The Great Divide is de bijnaam van het gebergte dat de grote vlakten in het westen van de Verenigde Staten scheidt van de kuststrook van Californië, maar de tekst kan ook gelezen worden als de Grote Scheidslijn van bijvoorbeeld de dood, of een scheiding van een grote liefde. Het knappe van Kate Wolf is dat de tekst nergens geforceerd aandoet, maar ondertussen wel onder je huid kruipt. Ik ken geen ander liedje met zo'n troostende werking in moeilijke tijden als dit. Een puur "brok-in-de-keel"-lied. 

Er zijn niet veel beelden van Wolf, maar gelukkig is er wel een optreden gefilmd dat ze gaf voor Austin City Limits, in 1985, een jaar voor haar dood. Ook hier is het "brok-in-de-keel"-gehalte zeer hoog. Er zijn niet veel mensen die je alleen door hun liedjes te zingen tot tranen toe kunnen ontroeren, maar Kate Wolf was duidelijk zo iemand. Ze voelt zich hier blijkbaar heel goed, want ze zingt zelfverzekerd en met vaste stem. Zonder enig dramatisch gebaar laat ze zien dat ze precies weet wat ze zingt. En ze raakt me. Diep. Daar komt bij dat ze een paar uitstekende begeleiders heeft. Met name Nina Gerber op gitaar maakt indruk, omdat ze precies dat beetje extra geeft, waardoor de liedjes nog beter binnenkomen. 

Drie mensen op een podium, en later komt daar nog een vierde bij. Meer is er dus niet nodig. Kate Wolf laat me na een optreden van een uur en een kwartier heel stil achter, met een brok in de keel.
En dan heeft de dvd nog meer - een interview uit haar begintijd, nog voor de eerste plaat verschenen was, en een optreden halverwege haar muzikale leven. De technische kwaliteit van die filmpjes is vrij belabberd, maar ook hier zit ik geroerd te kijken en te luisteren. Aangrijpend mooi.

cover en label included