Post Description

Na Hitlers mislukte putsch (staatsgreep) met de NSDAP in München in 1923 werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf, uit te zitten in de vesting Landsberg aan de Lech. De NSDAP werd verboden, welke in 1925 overigens werd heropgericht. Gevangen, dankzij de familie Wagner in alle comfort overigens, schreef hij met behulp van medeveroordeelde oppasser en chauffeur Rudolf Hess zijn boek "Mein Kampf".

Van deze straf zat hij bijna tien maanden uit; hij kwam op 20 december 1924 weer vrij. Dit eerste deel, getiteld Eine Abrechnung ("Een afrekening"), werd in juli 1925 gepubliceerd; het tweede deel, Die national-sozialistische Bewegung ("De nationaal-socialistische beweging"), in 1926. De oorspronkelijke titel was: 'Viereneenhalf jaar strijd tegen leugens, domheid en lafheid'.


Het boek is voor de hedendaagse lezer niet gemakkelijk te lezen. De stijl is wijdlopig, zodat Hitlers gedachtegang moeilijk te volgen is. De thematiek is daarnaast sterk gedateerd, omdat het boek voor een belangrijk deel ageert tegen het Verdrag van Versailles. Door dit verdrag had de Duitse bevolking erg te lijden en hier speelde Hitler handig op in. Ook verdedigde Hitler de Dolkstootlegende, het vermeende complot tussen de Novemberverbrecher (communisten, Joden, pacifisten en andere 'landverraders'), die in zijn ogen Duitsland de onverdiende nederlaag bezorgd hadden tijdens de Novemberrevolutie in 1918. De Joden zouden het Duitse herstel ook frustreren door middel van 'Die Große Lüge'. Hitler wilde dit alsnog rechtzetten met een hervatting van de strijd (naar later bleek de Tweede Wereldoorlog) om alsnog de 'Grote Oorlog' te winnen en de schuldigen van dit verraad te vernietigen.

Ook zette hij zijn theorieën uiteen over de superioriteit van wat hij "het Germaanse ras" noemde. Prominent aanwezig in Mein Kampf zijn Hitlers gewelddadige antisemitisme en zijn redeneringen op de grens van het obsessionele. Zo beweert hij bijvoorbeeld, dat de internationale taal Esperanto een onderdeel van een joods complot is. Onverbloemd is ook zijn ondersteuning van het Duits-nationalistisch idee van 'Drang nach Osten': de noodzaak om ten oosten van Duitsland 'Lebensraum' ('leefruimte') te vergaren, en dan met name in Rusland.