Post Description

op verzoek van HOEWA via http://poprock.actieforum.com/


‘Onze muziek is een mengelmoes van ideeën en experimenten in geluid en technologie, gebaseerd op de brede progressieve rockhistorie’, zo typeert Fusonic zijn muziek op de eigen website. Hun deelname aan het Dutch Exposure project en hun eerste album “Desert Dreams” heeft een goede indruk achtergelaten en eindelijk – drie jaar later dan gepland – is hier het tweede album “Fields Of No Man’s Land”. De release beslaat slecht twee stukken – Fields Of No Mans Land (tracks 1-8) en Journey In The Dark (tracks 9-11) – maar dit is goed voor meer dan 70 minuten muziek.

Natuurlijk zijn we benieuwd wat hun progressie in muziek heeft gebracht. De oorsprong van hun muziek is zeer duidelijk gelegen in de experimentele, psychedelische jaren zeventig muziek, waarbij flink wordt geïmproviseerd. De invloeden uit de vroege Pink Floyd tijd, Yes en ELP liggen dan ook zo voor het oprapen. Daarnaast hoor ik in dit album ook heel duidelijk de invloeden van de Nederlandse bands uit die tijd zoals Focus, Alquin en Earth & Fire. Maar dit kon ik bij hun vorige album ook schrijven. De progressie zit hem in de toevoeging van diverse ‘wereldinstrumenten’ bediend door Rob Schultheiss, het specifieke geluid van een Mellotron en Mini-Moog bediend door Sjak Franssen – die overigens ook op het debuutalbum een bijdrage leverde – en een mooie saxofoonsolo van Paul van der Feen. Daarnaast is het album niet meer helemaal instrumentaal, Alex van Hoorn zingt op een aantal nummers. En tenslotte hebben ze op het laatste nummer Humanity? wel een heel speciale gast; niemand minder dan Charlie Chaplin levert hier een bijdrage, weliswaar door middel van een soundsample.

Het album bestaat uit twee epische stukken, waarbij het titelnummer Fields Of No Man’s Land erg experimenteel overkomt. Puur symfonische rockmuziek waarbij het lijkt alsof het al improviserend in de studio in een keer is opgenomen, waarbij alle muzikanten voldoende ruimte hebben gekregen om zichzelf helemaal uit te leven. Dit overigens zonder dat het alle kanten opspringt en de muziek toch een harmonieus geheel blijft. Het tweede nummer Journey In The Dark heeft meer spacerock invloeden. Op een zweverige psychedelische wijze waan je op een vlucht in de ruimte (spaceflight). De teksten aan het eind van dit tweede deel zijn quotes van Charlie Chaplin uit “The Great Dictator”. De wijze waarop hij de mensheid beschrijft in het opkomende fascisme in de periode tussen de twee wereldoorlogen is interessant, ook in relatie tot onze huidige tijdgeest.

Met dit tweede album heeft Fusonic een interessant stuk muziek toegevoegd aan zijn repertoire. Ik ben zeer benieuwd hoe deze band dit live ten gehore gaat brengen. Ruimte voor improvisatie en muzikale uitspattingen is er voldoende. Het zou mij dan ook verbazen als twee concerten hetzelfde zouden klinken. BRON: PROGWERELD


- Natural Evocation (3:22) 
- Thriller Of The Mind (4:12) 
- Time Waits (4:54) 
- Movie Theme (8:01) 
- Electronic War (3:36) 
- Verticals (3:39) 
- Solitude (6:28) 
- Golden Valley (9:26) 

Journey In The Dark (27:02): 
- Spaceflight (7:52) 
- Running Hiding (8:15) 
- Humanity? (10:55) 

Comic Brainwash (5:29)* 
* = Bonus track alleen op digitale versie