Post Description

Zwarte rijst
Zwarte Rijst is een avondvullende novelle over 2 dames en 6 heren die het elkaar moeilijk maken op een klein tropisch eiland. Zwoele hitte, opvlammende lustgevoelens, treurnis, dranklust, medemenselijkheid en krankzinnig idealisme strijden beurtelings om de hoofdrol in dit met grote ijver opgetekende verhaal.

Heden mosselen, morgen gij
"Misschien wel de mooiste Nederlandse titel van na de oorlog" schreef Ben Haveman in de Volkskrant van 30 juli 1999, bij het overlijden van uitgever Thomas Rap.
Het is een bundel verhalen, die merendeels eerder gepubliceerd waren in Propria Cures, de Nieuwe Linie of Vrij Nederland. "Er moet nog iets langers bij", zei Thomas Rap. Met het gezin op vakantie tikte Hans Vervoort in de doucheruimte van het gehuurde zomerhuisje zijn eerste lange verhaal: Kogels en bananen.

Een zomer apart
In Een zomer apart doet Vervoorts hoofdpersoon een poging te ontsnappen aan de kantoorsleur en de knellende banden van het huwelijk. Na een mislukte wereldreis in zijn
jeugd wil hij bij het naderen van de middelbare leeftijd nog één poging doen een oude ambitie te realiseren: het schrijven van een roman die alle romans overbodig maakt. Hij trekt naar zuidelijker streken om zich af te zonderen, maar hij neemt zichzelf mee en zijn gevoel voor de relativiteit van de dingen... Zoals meestal bij Vervoort is het thema echter niet meer dan uitgangspunt voor een boeiend verslag van menselijke belevenissen.

Het Tekort
De hoofdpersoon van deze roman, de ik-verteller Hans, is een marktonderzoeker van middelbare leeftijd. Na enkele jaren afwezigheid keert hij terug in het Amsterdamse milieu van marketing en reclame. Zijn huwelijk is stukgelopen, hij weet met de rest van zijn leven eigenlijk geen raad, en zoekt in de werkdruk van het marktonderzoekersbestaan soelaas tegen de eeuwig dreigende depressie.
Weemoed, verliefdheid en onvervulbaarheid bepalen de sfeer van`Het Tekort'. Om die sfeer is het Vervoort toch vooral te doen. Hevig betrokken en toch ook weer gelaten en ironisch schetst hij zijn personages. In de beschrijving van mensen aan het werk is Hans Vervoort een meester, en ook in deze roman zijn loyaliteiten en kantoorintriges een decor voor de zoektocht van de ik-verteller naar een beetje geluk. En als een nieuwe liefde toeslaat, lijkt het er zelfs even op alsof zijn verlangen vervuld wordt.

Kleine stukjes om te lezen
Ik beschouw Vervoort als een van de weinige schrijvers die zijn kampervaringen tot literatuur heeft weten te maken; sommige van zijn verhalen over dit onderwerp behoren tot de meest ontroerende die ik ken en de mythes waar ik mij zo vaak tegen verzet heb komen in zijn werk niet voor.
- Rudy Kousbroek in Het Oostindisch kampsyndroom

Met stijgende verbazing
Voor Met stijgende verbazing heeft Hans Vervoort inspiratie geput uit zijn werkzaamheden als marktonderzoeker, zijn jeugd in Indië en zijn afkeer van de eindigheid van het leven. AI deze elementen zijn terug te vinden in dit geconcentreerde verhaal, waarin de stijl scherper, de humor wat sarcastischer en de ironie wat sceptischer is geworden. Het is een onvrolijk verhaal, het heeft nogal wat met de roemruchte midlife-crisis te maken en met het aflopen van de jaren zeventig.

Vanonder de koperen ploert
In 1953 op 14-jarige leeftijd naar Nederland gekomen, werd Hans Vervoort lang geplaagd door aanvallen van diepe heimwee naar zijn land van herkomst. In 1974 deed zich eindelijk de kans voor om enkele maanden door Java te reizen, met vrouw en kinderen. De tocht eindigde in Bali.
Terug in Nederland schreef Hans Vervoort een persoonlijk en geestig verslag van deze reis. Het verscheen in 1975 bij Rap en werd een groot succes, vooral bij het toenemende aantal Nederlanders dat in de jaren 80 en 90 naar Indonesie reisde. In 1988 kwam nog een geactualiseerde herdruk uit bij de Arbeiderspers.

Zonder dollen
Wat doe je als je vrouw van je wegloopt en in slecht gezelschap belandt met alle fatale gevolgen vandien? Precies. Tegen de achtergrond van een internationaal markt- onderzoek-congres beschrijft Hans Vervoort met animo de vreemde gedragingen van een wraaklustig individu. Donker Budapest, sex, geweld, vreemde talen, dansmuziek en leerzame gesprekken nemen in ZONDER DOLLEN een ferme plaats in.

Sicco Roorda van Eysinga zijn eigen vijand
Sicco Roorda van Eysinga (1825-1887) was een tijdgenoot van Multatuli. Werkzaam in Ned.Indië als militair en later als waterbouwkundig ingenieur werd hij steeds kritischer ten opzichte van het koloniale beleid. En een lastpak voor zijn superieuren. Hij begon brieven en artikelen naar kranten te sturen en werd ten slotte fulltime schrijver. Hij werd het meest bekend door het gedicht "Vloekzang, de laatste dag der Hollanders op Java, door Sentot". Multatuli wijdde aan dit gedicht een uitvoerige voetnoot bij de vierde en latere drukken van de Max Havelaar en schreef Roorda: "Ik ken niets zoo forsch! En waar! Een dichter, een ziener, een profeet, 't is alles een." Dat neemt niet weg dat de "Vloekzang" voor hedendaagse oren nogal bombastisch aandoet. Het gedicht ontstond grotendeels in de badkamer, toen vers na vers aan Roorda's "verkropt gemoed" ontsprong.
Roorda van Eysinga staat ook te boek als de schrijver van het schotschrift "Uit het leven van koning Gorilla", dat alles behalve vleiend de handel en wandel van koning Willem III beschrijft.
In 1864 werd Roorda verbannen uit Indië, met als directe aanleiding het feit dat hij de machtige bankier Dorrepaal ("Droogstoppel II") in een artikel van omkooppraktijken had beschuldigd. De rest van zijn leven zou hij als broodschrijver doorbrengen in Nederland, België en Zwitserland. Zijn uitvoerige correspondentie met Multatuli werd in 1907 gepubliceerd door de weduwe Douwes Dekker.