Post Description

SKIN (I) (2008)

Nederland, eind jaren zeventig. De 16-jarige Frankie woont in een arbeiderswijk temidden van havenbedrijven. Samen met zijn moeder Anna lijdt hij onder de zwaarmoedigheid van zijn joodse vader die het concentratiekamp in de Tweede Wereldoorlog heeft overleefd, maar zwaar getraumatiseerd is. De spanning tussen Frankie en zijn vader is groot, maar Anna weet het gezin bijeen te houden.
Wanneer zijn moeder onverwacht sterft, raakt Frankie zichzelf meer en meer kwijt. Hij zoekt afleiding bij een groep skinheads met Nazi-sympathieën. De skins nemen hem op in hun groep, maar wanneer Frankie tijdens een nachtelijk gevecht een Molukse jongen neersteekt, neemt zijn leven een dramatische wending. 

Voor de in enkele bioscopen uitgebrachte Telefilm Skin liet regisseur Hanro Smitsman zich inspireren door een racistische moordzaak uit 1983.Hoewel Skin het speelfilmdebuut van Smitsman is, doet zijn naam wellicht een belletje rinkelen. Hij maakte internationaal bekroonde korte films als Dajo en Engel & Broer en won met Raak zelfs de Gouden Beer van Berlijn. Voor Skin liet hij zich in visueel opzicht beïnvloeden door Engelse meesters van het
sociaal-realisme als Ken Loach en vooral Mike Leigh.

De rauwheid van een grauwe arbeidersbuurt is goed getroffen en hoofdrolspeler Robert de Hoog overtuigt als de 17-jarige Frankie, die lijdt onder het oorlogstrauma van zijn joodse vader (John Buijsman) en de slechte gezondheid van zijn moeder (Sylvia Poorta). Dat het met Frankie in de loop van de film van kwaad tot erger zal gaan, ligt er nogal nadrukkelijk bovenop, al is het maar omdat
deze hoofdlijn wordt afgewisseld met in de gevangenis spelende scènes, waarin de jongen een hakenkruis op zijn borst blijkt te hebben.

Echt subtiel kun je de film moeilijk noemen, maar indringend is Skin wel en bovendien maakt Smitsman overtuigend duidelijk dat achter elke messentrekker een mens schuilgaat.


Happy leech en nadenkend kijk plezier