Post Description

recensie uit 2003:
Jaga Jazzist | The StixBruisende jazz met bigband geluiden, post-rock invloeden, analoog klinkende elektronica en de geweldige melodieën.
CD, Ninja Tune/Zomba 
Tekst: Marieke Verdonk 
 
Ik heb 'm heel lang niet durven draaien. Sinds het vorige tourtje van Jaga Jazzist door Nederland, eind vorig jaar, heb ik The Stix in mijn bezit. Opgewonden door de geweldige voorganger A Livingroom Hush was ik naar het Utrechtse Ekko getogen om het tienkoppige gezelschap live te zien. En het viel niet tegen. In tegendeel, het bruiste en stampte zoals ik niet veel vaker had gezien. Met The Stix in de cd-speler reed ik naar huis. En dát viel wel tegen. Waar was die waanzinnige drummer gebleven? Ik hoorde alleen maar clicks en beats. Kil en elektronisch. Waar waren die prachtige melodieën van de blazers, toetsen en vibrafoon? Weg! En de auto-hifi was beslist niet de beroerdste. Thuis belandde The Stix in de kast en mopperde ik over kille elektronica. A Livingroom Hush domineerde de cd-speler lange tijd. 

In april werd The Stix officieel in de rest (na Noorwegen) van Europa uitgebracht op het Ninja Tune-label. Ter promotie kwamen de Noren begin mei voor zes optredens naar Nederland. Twee optredens ben ik gaan zien en ik was weer overdonderd door de bruisende jazz met bigband geluiden, post-rock invloeden, analoog klinkende elektronica en de geweldige melodieën. Charles Mingus with Aphex Twin up his arse zoals 'SleazeNation' het zo mooi verwoordde. Dus ik moest het er aan geloven: The Stix kwam weer uit de kast. En ja, dit keer viel het kwartje wel. Door de optredens kende ik het grootste gedeelte van de nummers al en wist ik ze ineens wel te waarderen. De elektronica is helemaal niet kil. Wel veel meer aanwezig dan op A Livingroom Hush, dat wel. De drums van Martin Hornveth hadden hier en daar best wat harder in de mix gemogen. Maar wat een prachtige nummers toch. 

Jaga Jazzist neemt z?n platen live op. Geen geknip en geplak op computers, maar net zo lang spelen tot het er goed op staat. Dat werkt, want de muziek klinkt organisch en alle instrumenten komen mooi samen, stapelen zich op elkaar of kronkelen juist door elkaar. De muziek is dynamisch en leeft. Wat ik wel mis, ondanks de dynamiek, zijn de woeste uitspattingen die live in de solo's terugkomen. Soms is de muziek iets te ingehouden, te voorzichtig bijna, gespeeld. Terwijl juist in zulke vrije muziek de speakers af en toe wel mogen kraken. Neemt niet weg dat Jaga Jazzist er een fan voor het leven bij heeft. Zeker als je ze live hebt gezien, een sympathiek tiental, ben je verkocht. Begin juli staan ze op het North Sea Jazz Festival.

» 21 mei 2003 »