Post Description

De Tweede Wereldoorlog - Strijd op de Atlantische Oceaan

Vanwege het feit dat ik tijdens de oorlog stuurman was, van 1939 tot 1941 bij de Nederlandse koopvaardij en van 1941 tot 1944 bij de Koninklijke Marine, is mij gevraagd het voorwoord te schrijven voor dit oorspronkelijk in Amerika verschenen boek over de strijd op de Atlantische Oceaan. Deze strijd, die drie jaar duurde, werd gevoerd tussen de geallieerde en Duitse zeestrijdkrachten met als inzet de controle over de Atlantische routes. De schrijver geeft een levendig beeld van de enorme omvang van deze strijd. Hij beschrijft hoe de Duitsers de geallieerde schepen met slechts 46 operationele onderzeeboten en enkele oorlogsschepen aanvielen; hoe de Duitse onderzeeboten er bijna in slaagden de vitale verbindingslijn tussen Croot-Brittannië en de Verenigde Staten door te snijden; hoe de Britse marine de gevaarlijke Graf Spee en Bismarck vernietigde; en hoe de geallieerden in 1943 de middelen waarmee ze de dreiging van de Duitse onderzeeboten ongedaan maakten, perfectioneerden. De schrijver maakt echter geen gewag van de rol die de Nederlandse marine en koopvaardijvloot speelde een rol die weliswaar niet spectaculair, maar wel effectief was.
Toen Duitsland in mei 1940 Nederland binnenviel, waren de oppervlakteschepen van de Koninklijke Marine gestationeerd in Nederlands Oost-lndië. Bijna twee jaar later werd deze vloot hier in de oorlog tegen Japan grotendeels vernietigd. Maar de meeste Nederlandse koopvaardijschepen die overal op de wereldzeeën voeren en een paar oorlogsschepen die in de thuiswateren lagen, slaagden erin naar Britse havens te ontsnappen. In totaal voegden ongeveer 800 koopvaardijschepen, 200 kustvaarders, 30 sleepboten en 40 vissersschepen zich bij de geallieerden. Bovendien wisten negen van de elf operationele onderzeeërs die in Nederland waren gestationeerd naar Groot-Brittannië te ontkomen.
Van de negen onderzeeboten hadden vier zelfs nog geen proefvaart gemaakt. Een ervan was de 0-24, die de haven van Vlissingen uitvoer onder bevel van luitenant ter zee G.B.M. van Erkel en enkele officieren, onder wie luitenant ter zee P.j.S. de jong, die van 1967 tot 1971 minister-president zou zijn. Buitengaats moest de 0-24 direct duiken voor een Duitse luchtaanval. De boot bleek op vele plaatsen zo te lekken dat sommige bemanningsleden paraplu's gebruikten om niet doorweekt te raken. Na een uur moest de onderzeeboot wel naar de oppervlakte komen. De luchtaanval was voorbij zodat de boot veilig eenBritse haven kon bereiken, waar hij geheel zeewaardig werd gemaakt.
Uit de koopvaardijschepen die Engeland hadden bereikt, werd de Nederlandse Scheepvaartmaatschappij gevormd en de schepen werden ingedeeld bij de internationale groep koopvaardijschepen uit andere landen die door de Duitsers waren bezet.

Formaat: Pdf

Veel leesplezier!!!