Post Description

Al vanaf 2005 ziet Dhr Meeuws (de vader van ons aller Markwin) zijn achterburen in de weer met allerlei muziekapparatuur. Tijdens een babbeltje komt naar voren dat de heren onder de naam Now And Then symfonische rock maken en dat ze net hun eerste cd “A Retrospective“ hebben uitgebracht. Pa Meeuws speelt vervolgens de bal door naar zijn zoon waarna een bandcamp van het Zoetermeerse  gezelschap verschijnt met daarop hun in eigen beheer uitgebrachte album. Aan mij de vraag of ik het zie zitten om ”A Retrospective” te recenseren. Een bezoekje aan hun bandcamp maakt dat ik geïnteresseerd raak in de bombastische muziek van het stel. Ik besluit het er maar even bij te laten en wacht geduldig af tot de echte cd hier is.

Enige tijd later vult een potje tamelijk toegankelijke prog die een uitgekiende melange is van stevige muziek, mid-tempo nummers en ballades, de kamer. Tot mijn grote verrassing zit er een doorlopend verhaal in de tien nummers. Het gaat over een man die in coma raakt, daaruit ontwaakt en vervolgens relativerend terugkijkt op zijn leven. Het toeval wil dat ondergetekende wat dat betreft ervaringsdeskundige is. Hoe mooi wil je het hebben?

Op het album bestaat de band nog uit Jeffrey van Wijk (gitaar), Leo Elkhuizen (zang en toetsen), Brady van de Ruit (gitaar, drums en zang), Jan van de Ruit (basgitaar) en Richard Kerkhoff (gitaar en zang). Die laatste heeft inmiddels de band verlaten en is vervangen door Jordy Donker op drums en dat is iets waardoor Brady van de Ruit zich meer kan toeleggen op het gitaarspelen en zingen als de band gaat optreden. Voor wat betreft deze cd is dat een loze opmerking, maar goed.

Opmerkelijk aan de bezetting plus de manier waarop een ieder zich manifesteert is de gelaagdheid van de muziek. We horen drie gitaristen waarvan van Wijk en eerdergenoemde van de Ruit bovenmatig goed zijn met hun solo’s, riffjes en andere invullingen. De een heeft een wat Patrick Rondadt-achtige stijl, de ander is meer een Gilmour-adept. Door hun uitbundigheid kan toetsenist Elkhuizen het wat rustiger aan doen en dat doet hij dan ook. Ehm, qua spel, niet wat zijn klanken betreft, die zijn soms groot. De band heeft de nummers goed opgebouwd en verliest zich nergens in overdaad. Ook de zang is breedvoerig neergezet. De leadzang van de mild klinkende Elkhuizen en de meer expressieve Kerkhoff krijgt zeer regelmatig ondersteuning van warme samenzang. Het is een verzorgd en mooi opgenomen geheel.

Now And Then heeft die gretige jonge honden mentaliteit die past bij een debuut waaraan jaren is gewerkt. Ik mag dat wel en hoewel het duidelijk is dat de band nog een divisie lager speelt dan bijvoorbeeld Knight Area of Silhouette hoor ik een heleboel goede, hoopvolle dingen.

Zo is het drum- en gitaarwerk in de instrumentale opener Grand Opening magnifiek. Als Now And Then een voetbalclub was zou je zeggen: hier ga je voor naar het stadion. Het contrast met het stevige Room At The Top is echter groot. Achter de scherpe progmetalriffs gaat een wat zompig nummer schuil dat van mij nog net het voordeel van de twijfel krijgt. Daarna gaat het allemaal weer een stuk beter. Het album komt in ballade-modus en daar weten de heren wel raad mee. De tonale keuzes die gitarist van Wijk in A Bitter Brew Of Tears maakt verraden visie en klasse, maar ook de manier waarop de cello in Be Home Soon naar voren komt laat je mondhoeken moeiteloos omhoog gaan. Runaway en Better Days zijn lekkere vlotte nummers met pakkende refreinen die aangeven dat de band compositorisch ook in dat opzicht z’n mannetje staat. Het afsluitende The Night Of December 8th is weergaloos in de slotminuut als van Wijk er nog even wat noten uitperst.

Ik zou willen eindigen met een persoonlijk woord aangezien ik ex-comapatiënt ben. Kijk, de herinneringen aan de dag voordat je in coma raakt zijn mega-groot. De beelden van die dag zijn voor altijd in m’n schedel gegraveerd. WK- atletiek, Tokio 1991: Mike Powell verbetert het wereldrecord verspringen dat al jaren op naam staat van Bob Beamon. De moord op John Lennon is de gravure bij de hoofdpersoon op deze cd. Mooi zo. BRON: progwereld




Grand Opening (6.24) 
Room At The Top (4.04) 
The Awakening (7.04) 
A Bitter Brew Of Tears (3.52) 
Be Home Soon (3.39) 
The Best Years Of My Life (5.22) 
Runaway (5.16) 
Better Days (4.39) 
Somewhere In The Summer (5.26) 
The Night Of December 8th (8.29)



http://poprock.actieforum.com/  ook voor al u prog verzoeken