Post Description

Francesco Bartolomeo Conti (20 januari 1681 of 1682 - juli 1732) was een Italiaanse componist en speler van de mandoline en theorbe . [ 1 ] [ 2 ] Hij de oudste mandoline schreef ook methode boek dat heeft overleefd. [ 3 ]
Er is weinig bekend over de biografie van Conti. Hij werd geboren in Florence, Italië . Rond 1700 was hij al bekend als een theorbist niet alleen in zijn geboorteland Florence, maar ook in andere steden, zoals Ferrara en Milaan. De roem hij genoten door 1701 kon hij een aanstelling als extra theorbist verkrijgen tegen de Habsburgse hof in Wenen met hetzelfde salaris als de belangrijkste theorbist, Orazio Clementi. Op de 1706 carnaval maakte hij zijn debuut als operacomponist met Cleotide , en in 1713 werd aangesteld als hofcomponist. In 1708, met de dood van Clementi, Conti werd gepromoveerd senior theorbist, een functie die hij bekleedde tot 1726. In hetzelfde jaar werd hij lid van de verkozen Accademia Filarmonica van Bologna en in 1711 werd hij benoemd tot vice-kapelmeester ( vice-maestro di cappella ) in Wenen. In april van dat jaar, na de dood van zijn eerste vrouw, Theresia Kugler, Conti hertrouwde Prima Donna Maria Landini, op dat moment de best betaalde zangeres in Wenen. Ze zong de belangrijkste sopraan rollen in Conti's opera's uit 1714 en 1721, maar stierf in 1722. Na haar dood Anna Maria Lorenzana werd benoemd prima donna en uitgevoerd in drie van Conti's opera's. Zij werd zijn derde vrouw in april 1725. Op 28 augustus 1723, Conti, zoals theorbist, nam deel aan de eerste uitvoering van het festival opera Costanza e Fortezza door Johann Joseph Fux . In 1726 en opnieuw in 1729-1732 Conti Italië bezocht vanwege gezondheidsproblemen. Hij keerde terug naar Wenen in 1732, waar hij geënsceneerde twee nieuwe opera's, maar in juli van hetzelfde jaar van zijn overlijden. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Ignazio Conti ( Florence 1699-1759). [ 4 ] [ 5 ]
Conti was ook een hoogste speler van de mandoline, en schreef de eerste sonates voor het instrument. Zijn werken gecomponeerd tussen 1714 en 1725 werden in de eerste plaats geschreven voor het carnaval seizoen of aan verjaardagen en naamdagen van de leden van de keizerlijke familie te vieren.
Handel hergebruikt enkele van Conti's muziek voor Cleotide in zijn pasticcio Ormisda (1730) uitgevoerd in het Queen's Theatre . Zijn muziek werd ook gewaardeerd door Johann Sebastian Bach , en Conti's cantate Languet anima mea , overleeft in een manuscript versie van 1716, zoals opgezet door Bach ( BWV Deest 1006).

De Amerikaanse musicoloog, dirigent en klavecinist Alan Curtis heeft weer wat moois gevonden. Sinds hij in 1992 Il Complesso Barocco heeft opgericht, komt hij geregeld met interessante ontdekkingen. Zo kon hij nog niet zo lang geleden Vivald;s opera Montezuma aan de cd toevertrouwen. Ook met David, een religieus drama van Francesco Bartolomeo Conti, heeft Curtis weer een klein meesterwerk aan het nageslacht teruggegeven. Conti (1681-1732) werkte het grootste deel van zijn leven aan het Habsburgse hof in Wenen als theorbist en mandolinespeler en droeg geregeld bij aan de opera- en oratoriumhausse in die dagen. Veel van deze werken belandden nadien op een plank in een bibliotheek. Zo lag ook David, het religieus drama uit 1724 naar een libretto van Apostolo Zeno dat ongeveer hetzelfde verhaal vertelt als Handels Saul 15 jaar later, op een tweede leven te wachten. Dat heeft Alan Curtis het werk nu gegeven. En terecht, want het is een compositie die direct op eerste gehoor indruk weet te maken. Sprankelende arias, kleurrijke instrumentale begeleidingen en een uitvoering om door een ringetje te halen. Vooral de contra-alt Marijana Mijanovic blinkt uit in de rol van David. Of het destijds bedoeld was voor een scenische uitvoering is niet bekend, maar deze David kan zo de operahuizen in.


Veel plezier ermee..