Post Description

deze op verzoek ROBIN HOOD deze nedelandse band

Een interview met Boudewijn Bonebakker van Gingerpig.

Door Ruud
Geplaatst in april 2013

Het rockt, het swingt, het is Gingerpig! Het is het geesteskind van Boudewijn Bonebakker en de band richtte hij op na de tweede split van de death metalformatie Gorefest in 2009. Zoals de bandleider verschillende keren heeft aangegeven, keerde hij daarmee terug naar zijn oude muzikale liefde: klassieke hardrock. Vorige week kwam de tweede plaat, Hidden From View, uit in Nederland en op korte termijn zal deze plaat ook over de grens in de platenzaken liggen. Ondanks dat de band duidelijk gegroeid is en het toch al niet misselijke debuut, The Ways Of The Gingerpig met gemak overtroffen heeft. Toch loopt het niet helemaal soepel, want vorig jaar stapte plotseling toetsenist Jarno van Es op en ook het grote publiek lijkt de band nog niet gevonden te hebben. Hopelijk gaat dat in de komende maanden veranderen. Redenen genoeg om te babbelen met Boudewijn Bonebakker.


Gingerpig

Het is een cliché om je nieuwe plaat beter te vinden. Ik heb Hidden From View inmiddels van een recensie voorzien en ik vind dat jullie debuut op alle vlakken voorbijstreeft wordt.

Op alle vlakken? Dank je wel! Het is natuurlijk wel de bedoeling om jezelf bij een nieuwe plaat te verbeteren. Zo ben ik altijd bezig om te proberen om steeds weer een stap verder te komen. Ik ben na de vorige plaat weer helemaal opnieuw begonnen. Ik heb veel geëxperimenteerd. Daarbij gekeken wat er is, wat ik kan en wat de mogelijkheden zijn. Wat kan ik puur met mijn ideeën? We hebben ons natuurlijk noodgedwongen moeten aanpassen, omdat onze toetsenist weg is. Al moet ik zeggen dat ik het wel prettig en veilig vond om terug te kunnen vallen op de oude, vertrouwde gitaarriff. Dat heeft het schrijven van de muziek wel makkelijker gemaakt, waardoor ze naar mijn idee coherenter klinken, om maar eens een duur woord te gebruiken.

Je hebt aangegeven dat Gingerpig om een hammondorgel “heengebouwd” is. Dat schept verwachtingen. Heb je spijt van die uitspraak?

Nee, ik vind het vooral jammer dat ik het niet heb kunnen doorzetten. We hebben wel een toetsenist gevraagd of hij wilde helpen, maar het is echt verschrikkelijk moeilijk om iemand te vinden die voor vast er bij wil komen. Daar hebben we ons maar bij neergelegd. Daar komt dan wel uit naar voren dat we meer hardrock spelen. Wat meer to the point en wat minder psychedelica.

Moet elke nieuwe plaat beter voor je zijn, of streef je een bepaald kwaliteitsniveau na?

Ik denk eerder dat laatste, ja. Natuurlijk probeer er wel wat meer van te maken en probeer ik mezelf te verbeteren. Een van de dingen waar ik bewust aan gewerkt heb, is om de arrangementen wat minder vol te proppen en om het wat meer te laten ademen. Ik weet nog niet of dat gelukt is.

Wat mij betreft wel. Dat heeft dan ook te maken met het grotendeels ontbreken van de toetsenist.

Dat denk ik ook ja. Het staat ook in onze biografie dat het ontbreken van een Hammond-orgel bepaalde vrijheden geeft. Om dan nog even op je vorige vraag terug te komen: kwaliteit is iets wat ik altijd nastreef. Ik wil ook een goed geluid en het wegvallen van een Hammond-orgel geeft de gitaar mogelijkheden om beter uit de verf te komen. Een Hammond-orgel zorgt voor veel lagen en je kan er alle kanten mee op, maar het is een halsbrekend karwei om dat geluid goed te mengen met een gitaar. Daarom hebben we moeten kiezen voor een telecaster. Dat was de enige gitaar die daar doorheen kwam. En toen begon het bij mij te dagen, want Deep Purple doet het zelf ook met een stratocaster. Dat zal ook niet voor niks zijn geweest. Die kan je naast een orgel overeind houden. Dus wat geluids- en spelkwaliteit betreft, zijn we beter op elkaar ingespeeld. Beter dan op de vorige plaat. We waren toen ook nog niet echt een band, omdat we pas een paar maanden samen speelden. Dat is nu wel anders.

De vorige plaat heb je zelf geschreven. Is dat ook nu het geval, of kunnen we hier meer spreken van een groepsproces

Deze muziek is voornamelijk weer door mij geschreven. De arrangementen zijn wel voor een groot deel in de oefenruimte in elkaar gezet. Deze keer hebben we wel meer naar de mogelijkheden gekeken in plaats van zeggen wie wat moet doen. Het is misschien dus wel een wat socialer proces geweest, als ik dat zo mag noemen. Bijna alle nummers heb ik gewoon verzonnen. Kijk, de drumbreaks laat ik gewoon aan de drummer over. Dat geldt ook wel voor de basspartijen. Als zijn loopje beter is dan de mijne, doe ik er niet moeilijk over.

Wil je deze manier van schrijven ook in de toekomst aanhouden?

Het is niet zo dat ik niet open sta voor de nummers van anderen. Graag zelfs, want dat haalt de druk bij mij ook weg. Bovendien stoei ik graag met de muziek van een ander, maar als dat niet komt, schrijf ik met alle liefde en plezier de songs zelf. Het is niet een must dat ik het zelf doe, maar het loopt nu eenmaal zo. Het loopt dan ook helemaal niet op een tirannieke manier, al komt het misschien wel zo over. Ik heb gewoon veel ideetjes die ik graag kwijt wil.

Is Hidden From View weer analoog opgenomen?

Ja! Al hebben we deze keer wel de gitaar gedubd. Alle gitaarpartijen zijn gedubbeld, zodat het vetter klinkt. De vorige keer heb ik de zang thuis opgenomen. Dat is wel via de computer gedaan en later op band geslingerd. Dat was dus niet helemaal eerlijk. Dat heb ik deze keer anders aangepakt en dus is dat wel echt analoog gegaan. Deze is daarom eigenlijk wat analoger dan de vorige, als je het heel strikt bekijkt.

Als ik naar je zangpartijen luister, vind ik dat je vooruit bent gegaan en een stuk spontaner klinkt. Heb je daarvoor zanglessen genomen?

Gingerpig - Hidden From View Ja, maar dat had ik voorheen ook al. Ik heb veel met een collega, een zangdocente, gewerkt. Zij heeft mij ook heel goed geholpen wanneer het aankomt op bijvoorbeeld zelfvertrouwen. Het is belangrijk dat wanneer je in de studio bent, je vooral stevig in je schoenen staat. Zeker wanneer je je ideeën goed wilt uitdragen. Daar heeft ze me echt mee geholpen. Ook heeft ze me gestimuleerd om meer uit mijn bereik te halen. Ik kan altijd wel heel wat kanten op. Dat heeft er ook mee te maken dat ik van kinds af aan in een jongenskoor gezongen heb. Daar heb ik dagelijks gezongen en mijn stem is als het ware met me meegegroeid. Die ontwikkeling mocht ik wel eens een keer waarmaken. De vorige plaat was niet zo goed voor mijn bereik. Die had dus beter gekund. De nieuwe was gewoon goed voorbereid en goed ingezongen.

Waarom is toetsenist Jarno van Es vertrokken?

Hij is op een gegeven moment naar ons toegekomen met het verhaal dat hij een ticket had gekocht naar Zuid-Amerika. Daar zou hij voor een paar maanden naar toe gaan, omdat hij op iemand verliefd geworden was. Wij stonden toen net op het punt om de pre-productie in gang te zetten, om dus de nummers af te maken en ideeën uit te werken. Tja, in onderlinge overeenstemming hebben we besloten dan maar uit elkaar te gaan. Dat heeft ons weer teruggezet. Het is niet allemaal in pais en vree verlopen, want we voelden ons er genaaid namelijk. Aan de andere kant kan je ook niet tegen zo’n persoon zeggen dat hij niet naar haar mag gaan, want je hebt verplichtingen naar ons toe. Zo werkt dat ook niet. Het is niet anders en het heeft ons weer even teruggezet. Daarna hebben we trouwens wel de muziek opgenomen voor het boek Ugly Heart van Mark Verver. Toen we de soundtrack opnamen, zaten we net zonder de toetsenist. We dachten zelf vooral dat het een goede uitdaging was om te zien wat we daadwerkelijk met z’n drieën kunnen doen. Dat hadden we toen opgenomen en van daaruit zijn we verder gegaan, een paar nieuwe nummers geschreven. Een of twee sessies hebben we nog met Jarno gedaan. Die hebben we later opnieuw gearrangeerd. We zijn toen een nieuwe weg ingeslagen en hebben niet meer achterom gekeken. Jarno is altijd iemand geweest, en dat wist ik van tevoren, dat hij ooit op een goed moment weg zou vliegen. Hij is zo’n soort vogel die je niet vast moet houden of in een kooi moet stoppen. Het is jammer, want met improvisaties en dergelijke heb ik hem er graag bij, maar ik denk ergens dat het goed is dat hij vertrokken is. Dat was toch wel gebeurd of we hadden op den duur elkaar niet meer kunnen volgen.

Toch valt het op dat er op de plaat wel degelijk toetsen te horen zijn.

Dat klopt, maar dat gaan we live niet meenemen.

Ah, daar beantwoord je meteen mijn volgende vraag. Maar als je geen toetsenist meeneemt, hoe ga je dat dan oplossen? Er blijft niet veel materiaal over om te spelen dan, of ga je die partijen gewoon weglaten?

Eh ja, maar dan in een soort dienende rol. Het behoort toch tot de sfeer en als achtergrondinvulling. Ik heb de muziek zo gemaakt dat ze ook staan met alleen bass, drums, gitaar en zang. Zo gaan we dat ook uitvoeren. Zo wordt het dan ook rauwer, korzeliger en ruiger. Soms ook wat grimmiger, maar de meeste dingen hebben w