Post Description

Colin Stetson - All This I Do For Glory [52hz] 2017 FLAC
genre: Modern-Jazz/Avant-Garde Jazz/Post-Minimalism 

Als saxofonist valt Stetson in het zog van legendarische artiesten en freejazzlegendes als Anthony Braxton en Peter Brötzmann te situeren. Toch is wat hij brengt gewoon uniek en met niets te vergelijken. Technisch meesterlijk, zo blinkt hij uit in de circular breathing techniek, maar polyvalent genoeg om de meest uiteenlopende artiesten uit de brand te helpen. Denk maar aan zijn bijdragen op albums van Bon Iver, David Byrne, Feist, LCD Soundsystem en Tom Waits.

Kortom: een artiest die zich maar al te graag ten dienste stelt van anderen. Maar even goed ook het ware kenmerk van een rasartiest mét visie, een durver ook die muzikale grenzen verpulvert. In zijn eigen muziek komt dat helemaal terug. Aan de basis ligt een buitengewone zin voor avontuur, een openheid die je maar al te zelden aantreft en een sound die je met een beetje geluk gewoonweg omvérblaast.

Want ook dat is vintage Stetson : een baas, een heerser, een van de meest inspirerende muziekmakers van deze generatie. Iemand die van bezieling en overtuiging een weergaloos mengsel maakt dat de luisteraar prikkelend uitdaagt. Stetson is deels drama, maar vooral glorieuze en vollédig doorleefde emotie. Bovendien zorgt hij ervoor met een ambachtelijke, goudeerlijke (live opgenomen zonder overdubs of loops) en ontzettend pure sound dat experiment en progressie elkaar helemaal vinden.

All This I Do For Glory is misschien wel het meest overdonderende album dat je kan bedenken. Nochtans vertrekt hij net vanuit erg minimale middelen : een enkele sax die zodanig behandeld wordt dat het instrument vrijwel onherkenbaar wordt. Repetitieve, percussieve aanslagen die in aanzet de ritmetracks vormen, de zwaar gemanipuleerde saxofoongeluiden (die hondsbrutale saxkleppen) en vocale loops (die evenzeer onherkenbaar lijken), alles staat in het teken van nieuwe, nog niet verkende mogelijkheden. En dat voelt ondanks alle klankmanipulaties érg natuurlijk aan.

Niet zelden vallen er echo’s van muzikale invloeden te rapen (de avant-garde van Reich, de aandacht als een magneet twists van Aphex Twin, de postrockachtige sfeerzetting,..), maar ze blijven al bij al ontzéttend vaag binnen de ronduit unieke geluidswereld die Stetson hier schept. Wat hij voor elkaar brengt is gewoon verbluffend en laat je met wijd open gesperde mond achter.

De Canadees levert hier een bovenmenselijke prestatie die zowel de verbeelding prikkelt, maar vooral de ziel streelt met saxpoëzie. In zes tracks baseert hij zich op stokoude Griekse mythologie met concepten als het leven na de dood, terwijl het klankmatig hondsbrutale uithalen zijn die samen één onwaarschijnlijke motherfucker van een album opleveren. Het is zoals hij ergens al aangeeft : ik ga in de verste verten op zoek naar meerdere eer en glorie, maar het onderliggende proces is talloze malen interessanter dan het nochtans bijzondere en magnifieke eindresultaat.

All This I Do For Glory klinkt dan ook als een ronduit fascinerende, intrigerende trip. Wat je hoort is een rasartiest die muziek gewoon herdefinieert en daarbij nieuwe, waarlijk ongehoorde muzikale wegen verkent. Branie én emotie, in gelijke delen. Heerlijk rebels protest als motor voor de strafste muzikale uithaal van het jaar. Alleen al daarvoor hulde. Dit is een dik opgestoken middenvinger richting de al te welig tierende middelmaat. Dit is de uit Montréal afkomstige Colin Stetson en die speelt met dit onaards brutale, vuile, weergaloze meesterwerk op zijn eentje de rest doodleuk naar huis.



engelse review op:Pitchfork
koop dit album op: soundz