Post Description

Stel je eens voor! Je opent het portier van je wagen zonder te kijken of er fietsers aankomen en enkele seconden later word je afgemaakt door een koelbloedige vigilante. GSM tijdens het rijden? Onherroepelijk de doodstraf. Men kan zich al voorstellen dat het fileprobleem zich snel zal oplossen, maar dan wel ten koste van het aantal levende chauffeurs. Nochtans is dit het beeld dat Frank Alexander schetst in zijn debuutroman. 
De onbekende fietser moordt in Den Haag. Zijn rechtvaardiging? Verkeersovertreders zijn potentiële moordenaars. Het is gewoon een kwestie van snelrecht in het overdrukke Den Haag. 
De sensatiekrant Het Spuigat krijgt van de moordenaar een primeur. Het boulevardblad zal zijn spreekbuis worden. Hoofdredacteur Harm Sythof en journalist Claus Blansjaar grijpen de gelegenheid aan om de oplage van hun slabakkende verkoop op te drijven. Of de dader uiteindelijk ontmaskerd wordt en uit de handen kan blijven van de politie, blijft tot op het einde een verrassing. Helaas maakt de auteur er zich op het einde iets te gemakkelijk van af waardoor de lezer een beetje verweesd achterblijft en zich weer moet wentelen in het oordeel dat de politie incompetent is. 
Het verhaal zelf is een zoveelste variatie op 'het recht in eigen handen nemen'. Het is dus ook niet verwonderlijk dat op een gegeven ogenblik de dader door het leven gaat met het hoofd van Charles Bronson in Death Wish. Zerotolerance wordt ten top gedreven, maar echte antwoorden op het waarom van de dader krijgt de lezer niet aangereikt. 
Wel leuk is dat de auteur alle personages van zijn korte roman met elkaar weet te verweven. Blansjaar houdt het met de vrouw van Sythof. Sythof heeft op zijn beurt een seksuele relatie met de nymfomane dochter van de inspecteur die het onderzoek leidt... 
Combineer deze gegevens met een leuke beschrijving van Den Haag, en je bent klaar voor een tweetal uurtjes leesplezier.