Post Description

| Titel: Dungeon Siege III 
<---------------------Nexus------------------------------------>
| Release date.. : 17-06-2011
| Console........ : XBOX 360
| SiZE............. : 71 * 100 MB
| Regio............ : RF
| Stealth Patch .: Passed!
| SSv ..............: Version 2
| Language....... : Engels
| Developer...... : Square Enix 
| Genre........... : Avontuur en RPG
| Getest op...... : Xbox 360 S Lite-on 9504 LT+
| Medium......... : DVD+R DL
| Verwacht....... : 18-06-2011
<-------------Team Protectionkiller---------------------------->

Het is nogal gevaarlijk om een typische PC-game naar de consoles te brengen. Je ziet het meerdere malen verkeerd gaan. Nou ja, soms loopt het goed af, maar vaak prefereren de gamers dan vooral de PC-versie. Daarom is het nog maar de vraag of Dungeon Siege III, het langverwachte nieuwe deel uit de bekende PC-franchise, bij de console gamers zal aanslaan. Deze moeilijke taak hebben Obsidian Entertainment en Square Enix gekregen. Laatstgenoemde is al geruime tijd een zeer gewaardeerd bedrijf dat het vooral erg goed doet op het gebied van role-playing games. Final Fantasy. Meer hoeft er niet gezegd te worden. De ontwikkeling van deze game wordt echter gedaan door Obsidian, bekend van onder andere Fallout: New Vegas. Ook een bedrijf met ervaring op RPG-gebied dus.

Afstammelingen
Het tiende legioen. Het gaat niet goed met dit legioen. Het heeft niets te maken met de Feyenoord fans, maar met het tiende legioen uit het koninkrijk van Ehb. Een oorlog heeft daar plaatsgevonden. Een enorme oorlog. Het koninkrijk is weliswaar gered, maar dertig jaar later volgt er toch nog een destructieve oorlog. Deze keer is het leger onder leiding Jeyne Kassynder het tiende legioen de . Hij is de overwinnaar. Het tiende legioen is verslagen. Finito.

Iedereen dood, zo lijkt het. Alleen de grote man Odo heeft het overleefd. Het tiende legioen ligt dus echt in puin. Maar net als na de Tweede Wereldoorlog bestaat er 'wederopbouw'. Odo gelooft daar in, en gelukkig weet hij nog afstammelingen van het legioen te vinden. Dat zijn Lucas, Anajali, Katarina en nu ook Reinhart Manx, een magiër die in de vorige speelsessie nog niet speelbaar was. Zij moeten ervoor zorgen dat het leger van Jeyne Kassynder wordt verslagen én dat het tiende legioen weer hersteld worden. In volle glorie.

Het maakt niet uit welke van de vier je aan het begin van het spel uitkiest, je komt ze allemaal op een gegeven moment weer tegen. Het is enigszins jammer dat niet ieder personage zijn eigen verhaallijn heeft. Vooral in games in deze, waar de lore (het verhaal van de franchise) een zeer belangrijke rol speelt. Hoe komt Lucas hier terecht, waarom kan Anajali transformeren in een demonisch wezen, waar komt Katarina vandaan? Die vragen worden niet beantwoord. Helaas.

Is het wel volledig?
Dat knaagt toch een beetje aan het spel. Het voelt op zich niet zo heel erg uitgebreid aan. Misschien zijn er de laatste tijd teveel grote RPG's uitgekomen, waardoor we minder snel dankbaar zijn voor een enigszins normale role-playing game. Maar dan toch. Als je erover nadenkt is het missen van een uitgebreide, volledige lore een groot minpunt. Zeker omdat Dungeon Siege een zeer grote franchise is die een erg interessante wereld heeft. Wel moet gezegd worden dat je na verloop van tijd steeds meer en meer in aanraking komt met het verhaal, dus op zich is het geen absolute grote schande. Het kan gebeuren.

Veel te doen
Het spel is qua omvang wel erg groot. Er is veel te doen. Dorpjes, steden, boerderijen, kastelen, noem maar op, het zit er allemaal in. Daar kun je veel quests vinden, dus aan één stuk door het verhaal volgen hoeft niet. Het is tenslotte handig om sidequests te doen. Op die manier kun je je level omhoog halen en zodoende meer voorwerpen en kleren gebruiken. Daar is Dungeon Siege III zeker goed in. En wat is er veel op te rapen. Mocht je een kwartier lang bezig zijn met het afslachten van groepen bendes, dan heb je heel wat verdiend. Naast geld ook voorwerpen, wapens en kleding.

Het is misschien iets teveel. Soms zijn er van die momenten dat je na drie minuten alweer je wapen kunt verwisselen, omdat je alweer een betere hebt gevonden. Dat soort momenten komen iets te vaak voor, waardoor je spullen wat te inwisselbaar aanvoelen. En hierdoor ben je keer op keer bezig met het aanpassen van je karakter. Dan heb je ook nog het verdelen van je punten over bepaalde vaardigheden, maar dat is wel op een rustige en zorgvuldige manier gedaan. Erg goed zelfs, en kan gezien worden als één van de betere aspecten uit het spel.

Co-op
Opnieuw de co-op. Ja, daar staat deel drie uit de franchise zeker bekend om. Het is immers één van de uithangborden van het spel. Of misschien wel hét uithangbord. Co-op brengt Dungeon Siege III naar een hoger niveau. Letterlijk. De singleplayer was, in vergelijking met de vorige speelsessie, een stuk moeilijker geworden. De co-op is op dat gebied niet echt aangepast, maar die was ook al aardig pittig. Hierbij moet je samen met je vriend zeker goed moet overleggen over hoe je een groep vijanden gaat bestrijden. Kortom; qua co-op zit het goed. Er is genoeg uitdaging.

Grafisch gezien, tsja.
Al in de vorige impressie werd er niet al te lovend over de graphics gepraat. En er is sinds die speelsessie niets veranderd. Logisch ook, want Obsidian heeft heel bewust voor deze grafische aspecten gekozen. Weliswaar zijn de omgevingen en dergelijke mooi vormgegeven, dus op zich is het geen grote schande, maar het zal niet de boeken in gaan als één van de mooiste games van 2011. Wél mag er een pluim worden gegeven aan de mannen achter de voice-acting. Deze is namelijk dik in orde. Goede cast, goede teksten, ga zo maar door. Dik in orde. Nogmaals, dik in orde.