Post Description

O.a. op verzoek van Blake bij mijn vorige spot. Weer oude SF:

Tijdlijner van Charles Eric Maine.

Beschrijving:
Hij heet Hugh Macklin en is wetenschapsman. Hij heeft een mooi huis, een fascinerende werkkring, en een beeldschone jonge vrouw. Hij heeft alles. Tot hij bij een tijdsexperiment op mysterieuze wijze de dood vindt. Doch het is slechts zijn sterfelijk lichaam dat daar ontzield in de proefcapsule ligt. Hijzelf, zijn geest, wordt weggeslingerd naar de toekomst. Bij elke halte vindt hij zichzelf op raadselachtige wijze terug in het lichaam van deze of gene onbekende. En nog meer verbijsterend is, dat hij bij elk van die tussenhaltes wordt opgewacht door een vrouw die het evenbeeld is van zijn Lydia. Misschien is er verband tussen die vreemdsoortige ontmoetingen en zijn onverklaarbare dwaaltocht langs de Tijdlijnen? - hij kan slechts gissen, theoretiseren. Tot, bij zijn uiteindelijke terugkeer na eonen van tijd, de ontstellende, eenvoudige waarheid zich aan hem opdringt - zó voor het grijpen, dat hij die niet eerder heeft willen zien ... Maar niemand die u het verhaal beter kan vertellen dan Maine zelf. U heeft thans een der meest originele en beklemmende SF-thrillers in handen die ooit zijn geschreven.

Dat van die thriller valt wel mee, maar het boek heeft een origineel en verrassend einde...

Volgende SF nav een reactie van AikenDrum: De sprekende steen van Asimov (gevonden tussen de stapels oude SF; en daar zitten nog meer gouwe ouwe tussen...)