Post Description

Na het succes van De Staat in 2009 zal het niemand verbazen dat er een heel achterland van vergelijkbare bands uit de eigen bodem ontspruiten. Shaking Godspeed, Automatic Sam, Hooghwater, The Reactionaries en dus het Maastrichtse The Mad Trist grijpen allemaal terug op de jaren ?70, al dan niet met een omweg via Queens Of The Stone Age of de zware hoek van de grunge uit begin jaren 1990. Het gaat dan ook goed met de zwaardere rock in de Nederlanden, zo getuige de relatieve successen van bands als Triggerfinger, De Staat en Drive Like Maria in de afgelopen jaren. Met Queens Of The Stone Age in hiatus, komt het betere stoner en seventies georiënteerde werk de afgelopen jaren gewoon van de jongens van de buren.

Het debuut van The Mad Trist is geproduceerd door Torre Florim van De Staat, en dat is te horen. Net als Wait For Evolution klinkt de muziek hier puur, rauw, eerlijk.En net als De Staat heeft het Maastrichtse viertal er ruim de tijd voor genomen om alle details van de plaat tot in de kleinste puntjes te fine-tunen. Het resultaat is er dan ook naar. Tien nummers die in de lijn liggen van Belgische rocktrots Triggerfinger.

Opener Juvenile bruist van jeugdige rebelsheid en, door het gehijg, van erotische spanning, wat ervoor zorgt dat de plaat meteen met overtuiging je kamer in rolt. En daarna blijft hij doorrollen, soms met de haperende bewegingen van een repetitieve robot-riff, dan weer als een goed geoliede ronkende machine over je heen.

Bij tijd en wijlen doet de band aan Mark Lanegan Band denken, bijvoorbeeld in het lome Caught Up In Mime. Dit dan vooral vanwege de zang. Niet dat Arthur von Berg dezelfde doorleefdheid in zijn stem heeft als Lanegan, maar de intensiteit is daar. Von Berg heeft zeker geen slecht set stembanden meegekregen, jammer is het dan ook dat die bij veel nummers wat achter in de mix ligt.

Pay The Piper is een opdrijvende plaat geworden, stonerrock waar niet alleen het hoofd op geknikt wordt maar die opwekt tot dansen. Het moet dan ook niet verbazen dat The Mad Trist hele zalen in bezwerende beweging gaat zetten met nummers als Silver Lines, My Mouth A Whistle of Hair Of The Dog.

Als in het sprookje achter de rattenvanger van Hamelen aan. Een plaat om je door mee te laten lokken.