Post Description

Simon Beckett - serie David Hunter

De geur van sterfelijkheid

Een menselijk lichaam begint vier minuten na overlijden aan zijn ontbinding. Het lichaam, ooit de verpakking van het leven, ondergaat zijn laatste metamorfose. Het begint zichzelf te verteren. De cellen ontbinden van binnen naar buiten. Weefsel wordt eerst vloeibaar, dan gas. Niet langer bezield, wordt het lichaam een roerloos feestmaal voor andere organismen. Eerst bacteriën, dan insecten. Vliegen. Eitjes worden gelegd en komen uit. De larven eten van de voedzame kweek en trekken daarna weg. Ze verlaten het lichaam op ordentelijke wijze, elkaar volgend in een keurige processie die altijd gericht is op het zuiden. Soms naar het zuidoosten ofzuidwesten, maar nooit noordwaarts. Niemand weet waarom.
Inmiddels is het spierweefsel opgelost en veranderd in een krachtig chemisch brouwsel. Dodelijk voor vegetatie, doodt het het gras waar de larven doorheen kruipen en vormt het achter hen een navelstreng van de dood. Onder de juiste omstandigheden - droog en warm, zonder regen -kan die meters lang worden, een slingerende polonaise van dikke, gele maden. Het ziet er curieus uit, en is het dan niet logisch dat nieuwsgierigen dat fenomeen tot aan de bron volgen? En zo vonden de jongens Yates wat er over was van Sally Palmer.
Neil en Sam stuitten op het spoor van maden aan de rand van het Farnley-bos, vlak bij het moeras. Het was de tweede week van juli en die ongewone zomer leek al een eeuwigheid te duren. De hitte leek oneindig, ontnam de bomen hun kleur en bakte de grond tot die zo hard was als bot. De jongens waren op weg naar Willow Hole, een met riet omzoomd meertje dat fungeerde als het plaatselijke zwembad. Ze hadden daar met wat vriendjes afgesproken en zouden die zondagmiddag besteden aan het maken van bommetjes in het lauwwarme groene water vanaf een boom die daarover uitstak. Tenminste, dat dachten ze.

Het laatste zwijgen

De jonge sympathieke David Hunter heeft na de gebeurtenissen in De geur van sterfelijkheid zijn eigenlijke beroep van forensische patholoog weer opgepakt.
Op een kille januaridag komt hij aan op Runa, één van de Hebrideneilanden. Er is een verbrand lichaam aangetroffen in een afgelegen boerenschuur. Een hand en beide voeten zijn nauwelijks door het vuur aangetast, maar voor het overige ligt er niets dan as, wat zwarte botten en een schedel.
David Hunter zet alles op alles om een rationele verklaring te vinden. En om degene op te sporen die het vuur heeft ontstoken.

Het sanatorium

De Britse arts David Hunter maakt een studiereis naar de beroemde Body farm in Knoxville (U.S.A.).
Directeur Tom Lieberman, zijn oude vriend, vraagt hem mee te gaan naar een lijkschouwing in een berghut. De hitte daar is schier ondraaglijk. Een handjevol pathologen staat om een gefolterd lichaam in verregaande staat van ontbinding. Waarom zijn de tanden roze?
David Hunter krijgt te maken met iemand die er een duivels genoegen aan beleeft te moorden en expres bizarre sporen achter te laten.

Niets blijft verborgen

'Een. Twee. Acht. Dat zijn de getallen van ontbinding. De verhouding waarin alle organismen, groot en klein, rotten. In lucht, in water, in aarde. Vooropgesteld dat het klimaat hetzelfde is, doet een ondergedompeld lichaam er tweemaal zo lang over om af te breken als een lichaam dat aan de oppervlakte is gebleven. Onder de grond duurt het acht keer zolang. Een. Twee. Acht. Het is een eenvoudige formule, en een onontkoombare waarheid. Hoe dieper ze begraven liggen, de doden kunnen toch hun aanwezigheid aangeven. Niets blijft voor altijd verborgen.'
Forensisch antropoloog David Hunter gaat opnieuw naar Dartmoor, waar acht jaar geleden een onderzoeksteam de graven van twee meisjes zocht... en niets vond.

Veel leesplezier,

Juleke59

E-books die ik post zitten in een mapje
met alle covers erbij!

Ik heb deze boeken verzameld en samengevoegd tot een post.

Met dank aan de originele scanner/poster