Post Description

Elke keer wanneer jonge muzikanten een nieuwe progband starten, gaat bij ons, bij wijze van spreken, de vlag uit. Want hoe gaaf is dat?! Jonge mensen die geboeid worden door progressieve rock en er vervolgens ook zelf mee aan de slag gaan, dat is toch geweldig? Zij zorgen voor nieuwe en frisse impulsen en houden zo mede het genre in leven.

Neem de pas twintigjarige Adam Warne. Hij werd beïnvloed door de muziek van zijn vader (mannnen, voelen jullie de verantwoordelijkheid? Voed je kids op met prog!) ging muziek studeren en had het geluk dat hij in contact kwam met Michael Holmes (IQ) die hem onder zijn hoede nam. De mensen die in december 2013 bij de IQ Xmas Bash waren konden al kennismaken met deze band. Maar een band is het pas sinds kort. Het hier besproken debuutalbum is door Adam Warne geschreven en daarbij speelde hij alle instrumenten zelf in, behalve de gitaarpartijen. Hoe bedoel je talentvolle kerel!?

Volgens hun site maakt Synaesthesia symfonische rock met synthesizer- en alternatieve rock invloeden. Ik houd het zelf meer op onvervalste neo-prog met inderdaad wat alternatieve randjes. Het eerste nummer is, lekker brutaal, meteen een epic van bijna 22 minuten. En ik kan niet anders zeggen dan dat het een heerlijk nummer is geworden. Er zit vaart in, de muzikale thema's zijn prima uitgewerkt, het klinkt fris en er is voldoende afwisseling om te blijven boeien. Sommige overgangen hadden wat meer vloeiend gekund en ook het einde is wat abrupt, maar over het geheel genomen toont Adam Warne hier zijn enorme talent en kunnen. Zijn zangstem klinkt mooi warm, maar is wel wat gelimiteerd. Maar goed, hij is 20 jaar, dat kan nog helemaal goed komen. Enthousiaster ben ik over zijn heerlijke drumspel vol met lekkere fills en het knalt er allemaal heerlijk uit in de mix. Het nummer doet regelmatig aan IQ denken, met name de passages met akoestische gitaar en het ook het toetsenspel doet aan de tijden van Martin Orford terug denken.

De rest van nummers zijn wisselend in sterkte en klinken allemaal wat anders dan het eerste nummer. Hierin komt meer het alternatieve randje naar voren. Sacrefice is wat recht-toe-recht-aan en heeft, door de pittige gitaariffs, een wat meer agressief karakter. Het doet bij vlagen aan Jadis denken. Noumenon is een lekker instrumentaal nummer dat niet misstaan had op een IQ album. Dit is heerlijke neo-prog. Dat geldt zeker ook voor het afsluitende Life's What You Make Of It. Een prima nummer met mooie instrumentale stukken en een paar mooie sfeervolle overgangen. Ook het gitaarwerk is hier sterk.

We hebben hier te maken met een bijzonder geslaagd debuutalbum en een muzikant die nog helemaal aan het begin van zijn carrière staat. Ik ben benieuwd hoe Synaesthesia zich zal ontwikkelen nu het van een eenmansproject naar een band is gegaan. De potentie en ambitie druipt er in ieder geval af.   BRON : PROGWERELD




Time, Tension & Intervention (21:57)    >>>>>>>>>>>>  mijn fav.<<<<<<<<<<<<<<<<<
Sacrifice (5:25) 
Noumenon (3:34) 
Epiphany (6:46) 
Good Riddance (3:35) 
Technology Killed The Kids (3:06) 
Life's What You Make Of It (7:37)




Adam Warne: zang, toetsen, drums, basgitaar 
Met medewerking van: 
Ollie Hannifan: gitaar 
Nicolas Jon: gitaar