Post Description

Der Ewige Jude

Naast speelfilms wilde Joseph Goebbels ook dolgraag een documentaire maken. Deze kwam er in de vorm van Der Ewige Jude. Het doel van deze film was simpel, de film zou een laatste verantwoording moeten worden voor het antisemitische beleid. Jud Süss vormde samen met Der Ewige Jude een tweeluik in het plan van Goebbels. Jud Süss kwam als eerste in de bioscopen, om er voor te zorgen dat antisemitische gevoelens aangewakkerd werden bij het publiek. Daarna volgde de documentaire Der Ewige Jude, om te bewijzen dat Joden inderdaad slecht waren en uit de weg geruimd moesten worden.[16] [17]

De documentaire is heel secuur in elkaar gezet. Alles moest kloppen volgens Joseph Goebbels. Beelden werden vooral gehaald uit andere films, ook als deze een totaal andere betekenis kregen. David Barnouw zegt over Der Ewige Jude het volgende: 'Der Ewige Jude zat knap in elkaar. Er werden allemaal beelden en fragmenten gebruikt uit ander films. Deze werden door elkaar heen gemonteerd. Zo is er in Der Ewige Jude een stukje Nederlandse film te zien uit de jaren '20 waarin het Joodse weekend begint. Dit wordt op een hele mooie manier in beeld gebracht, zonder slechte bedoelingen. Maar deze scene krijgt in Der Ewige Jude  een totaal andere betekenis.'

Uiteraard werd er ook zelf beeldmateriaal geschoten door de filmmakers. Dit gebeurde in de Joodse wijk van de Poolse stad Lódz. Toen de propagandaminister ging kijken in deze wijk schreef hij hierover in zijn dagboek: 'Het is onbeschrijflijk. Het zijn niet langer mensen, het zijn beesten. Dit is geen humanitaire kwestie meer, maar werk voor een chirurg. Hier moet worden gesneden, zo drastisch mogelijk. Of Europa zal op een dag instorten door de Joodse ziekte.'[18] Goebbels voelde een duidelijke afkeer voor Joden en vond dat hij deze afkeer moest vertonen in Der Ewige Jude.[19]

In Der Ewige Jude worden voornamelijk Joden vertoond die armoedig zijn. Zo zijn er veel close-ups van mensen zonder tanden. Beelden van Joden worden afgewisseld met beelden van ratten. Dit wordt begeleidt met een voice-over. Die verteld het volgende: 'Waar ratten opduiken verspreiden ze ziektes en dragen uitroeiing mee het land in. Ze zijn sluw, laf en wreed. Ze reizen in grote groepen, precies de manier waarop de Joden de wereldrassen infecteren.'[20] Met name de opkomst van Joden in Oost-Europa staat hierbij centraal. Er worden vooral beelden gebruikt die zijn gemaakt in de arme Joodse wijk in de Poolse stad Lódz. Hun dagelijkse rituelen worden onder de loep genomen, met als 'hoogtepunt' het rituele slachten van een stuk vee. Nadat Goebbels beelden had gezien van de rituele slachting in deze wijk schreef hij in zijn dagboek het volgende: 'Deze scènes zijn zo gewelddadig en wreed in al hun details, dat je bloed er koud van wordt. Je huivert bij het zien van zulke barbarij. De Joden moeten worden vernietigd.'[21] Daarnaast worden er beelden vertoond van Joodse politici en artiesten die internationaal actief zijn. Zij werden tevens beoordeeld op hun kunnen. De film eindigt met de rijksdagrede van Adolf Hitler op 30 januari 1939. Hierin spreekt Hitler over het noodlot dat de Joden te wachten staat. Hij verteld over de vernietiging van het Joodse Volk. Het aanwezige publiek bij de toespraak reageert laaiend enthousiast.[22]

De documentaire kreeg goede recensies in nazi-tijdschriften. Zo schreef een tijdschrift 'Der Ewige Jude is de eerste film die niet alleen een compleet beeld geeft van Joden, maar ook veel informatie biedt over het leven en de effecten van dit parasitaire ras door het gebruik van authentiek materiaal. De film laat bovendien zien waarom gezonde mensen van elke leeftijd met afschuw en walging reageerden op Joden. Hierbij toonden ze hun gevoelen vaak in daden. Een ander tijdschrift schreef: 'Na het zien van deze film heb je een gevoel van verlichting. Wij zijn de initiatiefnemers van het gevecht tegen het jodendom, dat nu zijn haat, brute hebzucht en vernietigende wil tegen ons keert. We moeten deze slag winnen voor onszelf, voor Europa en de wereld. De film is een waardevol middel in die strijd.

Deze film werd aangeprezen als een documentaire die zogenaamd de joden onthulde als smerige parasieten die het verdienden te worden uitgeroeid. De producenten 'bewezen' hun beweringen met kaarten en statistieken en sloten de film af met een 'stuk film' over een joodse rituele moord. Hierin werd de leugen bevestigd dat joden het bloed van christelijke kinderen gebruikten voor hun paasfeest.

Op 30 augustus 1940 keurde Hitler de film goed. In november keurde de censuur Der ewige Jude goed en op 28 november ging hij in Berlijn in première. Het publiek, bestaande uit heel wat vertegenwoordigers van de Wehrmacht, NSDAP, de wetenschaps- en kunstwereld, onthaalde de film op luid applaus. Goebbels was ervan overtuigd dat de mensen zouden stormlopen voor de film, maar dat viel tegen. De harde, vaak huiveringwekkende beelden schrokken vele mensen af. Enkel in de kringen van de SS en de Wehrmacht werd de film geregeld getoond.

Deze docu is engels nagesyngroniseerd.

Staat er compleet op.

Veel plezier met deze docu. Opa.