Post Description

op verzoek van ton d. via http://poprock.actieforum.com/ met dank aan de wodka voor de bron.


Bij velen van ons staat de herinnering in het geheugen gegrift; de geboorte van je eerste kind! Maanden heb je er samen naar toegeleefd. Samen fantaseren op wie het zal lijken en hoe het kind zal worden. Samen naar de verloskundige en telkens weer emotioneel worden wanneer je het hartje hoort kloppen. En dan die spannende bevalling en de eerste keer dat je je eigen kindje vast kan houden. Geweldig. Helaas kennen we ook allemaal wel mensen in onze omgeving bij wie het fout afloopt. Een afwijking of zelfs erger, een dood geboren kindje. Een nachtmerrie waar je nooit meer helemaal overheen komt.

Dit laatste overkwam de in Engeland woonachtige en uit de Verenigde Staten afkomstige Jeff Green. Zijn verhaal staat opgetekend in het cd boekje. Een kort, maar hartbrekend relaas. Dit gebeurde op 31 mei 1996. Het meisje kreeg de naam Jessica. Jeff Green zette jaren later zijn gevoelens op muziek. Het resultaat is dit album dat hij ons onlangs naar ons opstuurde.

Green wordt hierop bijgestaan door een aantal uitstekende muzikanten, waarbij de namen van Mike Stobbie (ex-Pallas, John Wetton) en Pete Riley (Icon, Keith Emmerson Band) ons wellicht het meest bekend voorkomen. De muziek die Jeff Green ons voorschotelt is voor een groot deel instrumentaal en is een mix van progressieve rock, neo-prog en blues. Jeff Green heeft een prima zangstem, maar het is vooral zijn uitstekende gitaarspel dat indruk maakt. De ene keer klinken zijn solo’s ingetogen en de andere keer trekt hij lekker van leer, maar altijd ligt er gevoel in zijn spel. Hij weet de nummers stuk voor stuk boeiend te houden door ze allemaal een eigen smoel mee te geven. De mooie toetsen- en piano thema’s kleuren de nummers verder in. Wanneer Mike Stobbie verantwoordelijk is voor de toetsen krijgt het nummer meteen een hoog neo-prog gehalte, in combinatie met het blues-achtige gitaarspel pakt dat verrassend goed uit.

De productie van dit album vind ik bijzonder goed. Het geheel klinkt transparant en toch ook warm. Het basspel en vooral de drums komen uitstekend naar voren waardoor je het gevoel hebt dat je bij de band in de studio aanwezig bent. Een heel mooi naturel geluid. Doordat het album grotendeels instrumentaal is en je het verhaal achter het album kent, kan je dit verder zelf inkleuren. Door de albumtitels kan je zelf al invullen welk gevoel Green in het nummer kwijt wil. Dit maakt het ook tot een emotioneel album. Een album dat velen zullen waarderen en ik van harte kan aanbevelen. BRON PROGWERELD.

For The Future (6:30) 
Vision (0:56) 
On This Night (9:08) 
Willing The Clouds Away (7:51) 
Pride (2:38) 
Essence (1:26) 
Woman With Child (5:39) 
Being (1:02) 
Jessie’s Theme (7:14) 
Tomorrow Never Came (8:07) 
Prittlewell Chase (6:06) 
Live Forever (5:52


of dit echt flac is ??????????  heb hem ook zo weg gehaald