Post Description

Er is veel gezegd en vooral geschreven over het project “1000Wishes” van PBII. Ook Progwereld heeft daar veel steentjes aan toe bijgedragen. Verhoudingsgewijs meer dan we normaal doen. Neem al onze nieuwsberichten en bijvoorbeeld dit interview. Maar wij hadden daar een goede reden voor. Na “Plastic Soup” heeft de Haagse groep immers opnieuw gekozen voor een maatschappelijk thema. De strijd tegen kinderkanker waar de stichting Kika (Kinderen kankervrij) zich sterk voor maakt. Daar kan en mag toch niemand omheen?
 
Naast een cd is er ook het boek “Eric En Het Land Van Duizend Wensen’. We beperken ons hier tot de bespreking van het album “1000Wishes”. En dat is meer dan alleen een cd met liedjes. De teksten zijn geïnspireerd op het boek dat is geschreven door Ronald van der Pol, die ook het boek “Het Groene Huis” schreef.
 
Verspreid over het album vertelt Roger Watson in drie delen onder de titel Eric’s Story de belangrijkste momenten in het verhaal. Dat doet hij in perfect gesproken Engels op een manier die doet denken aan Richard Burton op “The War Of The Worlds”. We horen ook James Potter in de rol van Eric. Het album is daarmee beslist geen musical geworden. Van de 75 minuten die de cd duurt, blijft naast tijdloze muziek meer dan genoeg ‘old school’ progressieve rock over. En lees dat met respect voor groepen als Genesis, Yes en Marillion.
 
Een vergelijking met de muziek op “Plastic Soup” gaat voor een groot deel mank. Zo maken Alex van Elswijk (basgitaar) en Ruud Slakhorst (zang) nu deel uit van de bezetting van PBII. “1000Wishes” is het eerste album waarop ze meespelen. Ze waren vanaf het begin nauw betrokken bij het schrijven van muziek en tekst. Maar de grootste verandering ten opzichte van “Plastic Soup” is de bijdrage van het Hofstads Jeugd Orkest onder leiding van Marcel Geraeds. De muziek op deze schijf heeft daardoor een extra dimensie gekregen. Daarnaast is ook aan zeggingskracht gewonnen. Wanneer je naar het meer dan elf minuten durende A Perfect Day luistert, krijg je een idee wat ik bedoel. Een minutenlang orkestrale intro met vol klinkende strijk- en blaasinstrumenten. Wanneer er het zeer symfonische toetsenwerk van Michel van Wassem aan toegevoegd wordt, is de vraag gerechtvaardigd hoe symfonisch je het nog wil hebben? Het nummer gaat over Eric, op zo maar een perfecte dag als alle andere, waar ogenschijnlijk nog niets aan de hand is. Deze perfecte dag wordt bezongen door Ruud Slakhorst. Met zijn stem laat hij emoties op het juiste moment horen. Naast zijn aandeel als tekstschrijver is hij de ideale zanger waar PBII zo lang naar heeft gezocht.
 
Het melodieuze en tekstueel aangrijpende Never Old dateert van eind 2010. Je kon het al horen in een korte demoversie op de dvd “PBIIatBoerderij.org” in de videoclip die “1000Wishes” aankondigt. We horen Ronald Brautigam met voor zijn doen enkele stevige gitaarpartijen. Opvallender is het hoge en wat hese stemgeluid van Slakhorst. Bij vlagen klinkt hij als Jon Anderson (Yes). Aansluitend volgt het rustige White dat als single is uitgebracht. Vanuit het perspectief van Eric maken we kennis met zijn dagelijkse (ziekenhuis)wereld waarin alles wit is. Het zal zo vast niet bedoeld zijn, maar het nummer krijgt een extra lading wanneer je het woord ‘white’ vervangt voor het fonetisch overeenkomende ‘why?’.
 
Met Eric’s Dream wordt de rustige fase doorgetrokken. Van progressieve rock is even geen sprake; meer van een lied waarin mede door de zang van Ruud Slakhorst de sfeer van de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw weerklinkt. Op Lorian wordt de held en hoofdpersoon uit Eric’s droom geïntroduceerd: ridder Lorian. Een jonge stoere ridder op een groot paard die Eric door zijn zwar(t)e periode gidst. Het krachtige nummer heeft vanwege het fluitspel licht Keltische invloeden.
 
Centraal op het album staat Land Of A Thousand Wishes, dat gaat over het ultieme doel van Eric in het verhaal. Het bereiken van het land van duizend wensen in zijn droom, zijn volledige genezing van kanker in de realiteit. Er is muziek waar ik kippenvel van krijg. Er is muziek waarvan ik tranen in mijn ogen krijg. Van schoonheid, om misverstanden te voorkomen. Land Of A Thousand Wishes is verantwoordelijk voor allebei. Met dank aan Nathalie Mees, die met haar sopraan laat horen daadwerkelijk een rol te kunnen (of is het moeten?) spelen in de overwegend mannelijke progwereld. In dit nummer stijgen vocalisten, PBII en orkest naar grote hoogten en misschien wel de ultieme symbiose van klassiek en (progressieve) rock.
 
In eerste instantie haast onopgemerkt horen we de bijdrage van Steve Hackett in Evil Weed. Bijna achteloos laat hij op het instrumentale nummer zijn herkenbare en virtuoze spel op de luisteraar los. Het is zonder meer een fraai nummer, maar – met alle respect – tussen al het andere moois bijna ondergesneeuwd… Die sneeuw wordt met The Loss (dat gaat over het overlijden van Eric’s vriendje Sander), Reflections (met weer een sublieme vocale rol voor Nathalie Mees) en vooral het sterk Yes-gekleurde Into The Light met achteloos gemak weggeblazen. Na het korte bezinnende en reflecterende intermezzo We Are Home besluit Parental Thoughts, met een boodschap vanuit het perspectief van de ouders van kinderen met kanker, Eric’s imponerende reis. Een reis met een goed einde.
 
Naast deze cd is ook het boek een ‘must’ voor iedereen die van muziek en lezen houdt én het hart op de juiste plaats heeft. Zo kent het boek enkele bijna verborgen hints naar progressieve rock. De kern van déze recensie is dat PBII op “1000Wishes” opnieuw stappen voorwaarts heeft gezet. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken waar deze band muzikaal gezien gaat eindigen…

Bron: Progwereld