Post Description

Meer dan zes jaar hebben we op de opvolger van Typhoons Lobi da Basi moeten wachten. Maar het resultaat is ernaar. Lichthuis, het derde album dat Glenn de Randamie (36) als Typhoon uitbrengt is muzikaal en tekstueel net zo allesomvattend en ambitieus als de veel gelauwerde voorganger.

De maker is ervoor wel door een diep dal gegaan, maar vindt uiteindelijk verlossing. Zijn zoektocht staat centraal in tien liedjes, die Typhoon al rappend en zingend knap tot een verhaal vormt. ‘Ik wil niet meer vechten met die stemmen in mijn kop’, opent hij in Oud licht. Om in het laatste liedje, als het ‘kronkelpad’ hem naar het ‘Lichthuis’ heeft geleid vast te stellen: ‘Het is mooi, het is rond, ik zie je.’ Onderwijl zingt de soulvolle gospelstem van Michelle David hem toe.

De zoektocht naar geluk zat vol met twijfels, en die weet Typhoon vaak meesterlijk muzikaal vorm te geven. Met gospelkoortjes (‘Alles is gezegend, misschien komt alles goed’), kletterend koperwerk en subtiel gedoseerde elektronica. De productie van Dries Bijlsma is om door een ringetje te halen. Elk liedje heeft een andere kleur en een ander tempo. Typhoon is dan weer een ‘walvis in een vissenkom’, voelt zich in het opzwepende Botoman  een ‘zwarte man in een witte wereld’, ligt graag ‘lepeltje lepeltje met God’, danst lieflijk een bossa nova met Roosbeef (‘heeft je moeder ons al door’) en krijgt van Wende Snijders een schop onder de kont in De stad.

Tegen het einde wordt de betovering even verbroken. De spanning in het lange, muzikaal zoekende Niemand kan blijven wordt niet ingelost. Als dan na de woorden ‘God S.O.S’ en ‘Amen’ in het volgende liedje Walnootboom Typhoon wordt onthaald door Paskal Jakobsen die ‘Je bent op tijd’ zingt, is dat even schrikken. De zanger van Bløf als God? Dat nemen we zelfs van Typhoon niet aan.