Post Description

Wie heeft in 1973 niet met rode oortjes naar Turks Fruit gekeken, met een piepjonge Monique van de Ven in de hoofdrol? Ze was nog maar negentien jaar, werd ervoor van de Toneelschool geplukt en kreeg meteen nationale bekendheid: een sexy filmster die toch je buurvrouw zou kunnen zijn. Daarna werd ze steeds opnieuw gevraagd om verleidelijke en uitbundige personages te vertolken; "tieten-en-kont"-rollen noemt ze die nu zelf. Voor Monique betekende de hoofdrol in Ademloos (1982) een kans om meer kanten van haar acteerkunst te laten zien. Daarna kreeg ze meer serieuze rollen aangeboden en werd haar reputatie van getalenteerde speelfilmactrice die uiteenlopende karakters kan vertolken definitief gevestigd. In dit persoonlijke portret gaat filmmaakster Ike Bertels in op een belangrijke drijfveer in Van de Vens leven en werk: haar zoektocht naar waarachtigheid. Monique van de Ven (1952) volgde de Toneelschool in Maastricht. Ze vertolkte ruim veertig rollen in succesvolle speelfilms als Keetje Tippel (1975), Een vrouw als Eva (1979), Hoge hakken, echte liefde (1981), De Aanslag (1986), Een maand later (1987) en Iris (1987) en is één van de bekendste Nederlandse speelfilmactrices. De door de wol geverfde Van de Ven vertelt Bertels openhartig over de kneepjes van het vak, over de euforie van het succes, maar ook over de valkuilen. Zo kan ze bij het zich inleven in een rol zo ver gaan, dat ze na het draaien zichzelf kwijt is. Voor haar rol in Romeo (1990) kreeg ze een Gouden Kalf, maar na de opnamen was ze wel maanden van de kaart. Hoe gaat zij om met een rol, welke technieken gebruikt ze en wat betekent acteren voor haar? Bertels bezoekt Van de Ven op Vlieland, waar zij een deel van het jaar woont.
======================================================

Berichtjes/kudo"s zie ik als blijk van waardering en zijn tevens een stimulans.