Post Description

[B]De Wannsee conferentie (2006)[/B]


Wannseeconferentie is de algemene benaming voor de op 20 januari 1942 in de aan de Wannsee gelegen Villa Marlier in Berlijn gehouden conferentie over de in nazi-terminologie aangeduide Endlösung der Judenfrage ("definitieve oplossing van het Jodenprobleem").

[B]Doel van de conferentie[/B]
De aanvankelijke doelstelling van de nazi's was de Joden ervan te overtuigen dat zij niet in Nazi-Duitsland thuishoorden. Via intimidatie, discriminatie en systematische uitsluiting van de Duitse Joden, werd hen het leven dusdanig zuur gemaakt dat zij 'vrijwillig zouden emigreren'. Joden die in Duitsland bleven, werden opgesloten in concentratiekampen en getto's, waaronder de beruchte Getto van Warschau, dat door de nazi's na de inval in Polen (sept. 1939) in gebruik werd genomen. Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie (juni 1941) kwamen grote stukken van de Sovjet-Unie in handen van de Duitsers. In deze gebieden bevonden zich ook veel Joden, die door de nazi's door speciale troepen (de Einsatzgruppen van de Sicherheitspolizei en de SD) werden vermoord of op transport naar concentratiekampen werden gezet. De concentratiekampen en getto's konden de grote aantallen gevangenen echter niet meer aan. Enkele hoge Duitse ambtenaren en SS'ers, waaronder Reinhard Heydrich, kregen de opdracht het Jodenprobleem voor eens en altijd 'op te lossen'.

[B]De conferentie[/B]
Op 20 januari 1942 kwamen vijftien hoge ambtenaren bijeen om te spreken over de 'definitieve oplossing' wat betreft het "Jodenprobleem" (Endlösung der Judenfrage). De aanwezigen waren:

Reinhard Heydrich (RSHA, SD, Sicherheitspolizei) (1904-1942) 
Adolf Eichmann (SD, Sicherheitspolizei) (1906-1962) 
Otto Hofmann (ministerie voor Rassenvestiging) (1896-1982) 
Dr. Rudolf Lange (SD) (1910-1945) 
Heinrich Müller (Rijksveiligheid) (1900-1945) 
Dr. Eberhard Schöngarth (SD) (1903-1946) 
Dr. Josef Bühler (Bezet Polen) (1904-1948) 
Dr. Gerhard Klopfer (rijkskanselarij) (1905-1987) 
Dr. Roland Freisler (justitie) (1893-1945) 
Wilhelm Kritzinger (rijkskanselarij) (1890-1947) 
Dr. Georg Leibbrandt (ministerie voor Bezette Gebieden) (1899-1982) 
Martin Luther (buitenlandse zaken) (1895-1945) 
Dr. Alfred Meyer (ministerie voor Bezette Gebieden) (1891-1945) 
Erich Neumann (Bureau voor het Vierjarenplan) (1892-1948) 
Dr. Wilhelm Stuckart (binnenlandse zaken) (1902-1953)

Van het begin af aan werd de conferentie gedomineerd door Reinhard Heydrich, de 'Slager van Praag'. Voor hem stond het vast dat de Joden op efficiënte wijze moesten worden uitgeroeid. Tijdens de conferentie werd de term uitroeien niet daadwerkelijk gebruikt, maar werd er gesproken over 'evacueren'. In de loop van de conferentie werd besproken hoe de Joden zouden moeten worden uitgeroeid. Nadat de nieuwste resultaten waren besproken over het gebruik van het gifgas Zyklon B, werd min of meer besloten dat de Joden zouden worden vergast. Hiertegen kwamen enkele deelnemers echter in opstand. Kritzinger bleef volhouden dat opsluiting van de Joden de juiste oplossing was. Wilhelm Stuckart bepleitte een massale sterilisatie. Josef Bühler, die voor het Generaal-Gouvernement in Polen werkte, schaarde zich achter de vergassing, maar vroeg of eerst de Joden uit het getto van Warschau konden worden vermoord, omdat er daar grote kans was dat er besmettelijke ziekten zouden uitbreken. Bühler was niet bezorgd of de Joden ziek werden, maar hij vreesde voor de gezondheid van de SS'ers. Otto Hofmann tenslotte bepleitte sterilisatie van Joden die uit gemengde huwelijken waren voortgekomen (de zgn. Mischlinge). Uiteindelijk wist Heydrich alle deelnemers over de streep te halen, en men stemde eenstemmig in met de vergassing van en moord op het Joodse volk.

Happy Leech en Kijk Plezier