Post Description

Het uit Boston afkomstige gezelschap Bent Knee profileert zichzelf als zestallige band, kijk maar naar de foto op hun website. In feite zie je daar vijf muzikanten plus hun producer annex sounddesigner. Even voorstellen wie wie is aangezien het de moeite loont je te verdiepen in deze band. Spil van de formatie is de toetsenspelende zangeres Courtney Swain en ook in de persoon van Jessica Kion op basgitaar treffen we een dame aan. Gitarist Ben Levin, drummer Gavin Wallace-Ailsworth en violist Chris Baum completeren de lijst met uitvoerende muzikanten, terwijl Vince Welch met zijn overkoepelende visie de cirkel sluit. Het is een mooi stel.

Bent Knee wordt opgericht in 2009 en de bandleden hebben als doel om de grenzen tussen rock en pop te verleggen. De Amerikanen zijn nogal ‘on’ en maken zeker geen slappe hap. Het is artrock in het kwadraat waar de band mee bezig is. Op dit vierde album, “Land Animal” genaamd, is deze stijl weer met veel energie volgepompt. Elementen alternatieve rock, metal, pop, ambient, avantgarde en prog doemen dan ook constant op en ik heb sterk het idee dat de luisterbaarheid van dit nieuwe album groter is gehouden dan ooit.

Tien nummers doen de ronde en het is de overtuigende stem van Swain die je moeiteloos overal doorheen loodst. In mijn zucht iemand als vergelijkingsmateriaal te willen noemen; Swain klinkt krioelend als Björk, nijdig als Sinnead ‘O Connor, betoverend als Kate Bush, ze zingt zo helder als Anneke van Giersbergen en heeft dat pop-achtige van Ellie Goulding. Ze is echter vooral zo intrigerend als zichzelf. Zelden heb ik een album gehoord waarop muziek en zang zo ineen grijpen. De twee zitten dan ook bijna altijd in elkaars vaarwater en dat bedoel ik positief. Het aantal tempo- en sfeerwisselingen op de plaat is hierdoor bijzonder groot. Het gaat echt alle kanten op, zowel binnen de nummers als daarbuiten.

Ondanks de vele variatie loopt alles van een leien dakje. Zo houden in het openingsnummer Terror Bird de Peter Gabriel-achtige pingels de hand vast van de aan de punk refererende gitaarakkoorden en je mag je in Hole een weg banen tussen de hoekige ritmes, de sensuele refreinen en de onheilspellende toetsen- en vioolklanken. Holy Ghost is ook erg intens terwijl een nummer als Insides In juist de minimalistische kant op gaat. Op dit album staan zoveel uitstekende nummers dat je kunt wachten op een briljante en jawel, met het titelnummer is het raak. Het zal je niet lukken om hier onbewogen naar te luisteren. Ingeklemd tussen twee angstaanjagende passages brengt de band eerst wat kleinkunst-achtige muziek om later af te dalen naar een weekmakend stuk broeierigheid. Hoe de band hier de overgang maakt om in vol ornaat verder te gaan is subliem. Strings die me doen stralen, och.

Het album gaat over de mens te midden van de alsmaar veranderende wereld. We horen teksten die gaan over communicatie, relaties en strijd, over het opwarmen van de aarde, technologie, racisme en sociale polarisatie etc. Desondanks is “Land Animal” geen politiek album. Nee, het is meer dat het gemotiveerd is door de huidige gang van zaken en terwijl de cd lekker voortgaat met een aantal sterke nummers is daar het ambiente Boxes waarmee het schijfje stemmig afsluit.

Zowel de teksten als de muziek hebben het doel verschillende mensen bij elkaar te brengen en dat is een nobel streven. Bent Knee is vaak op het podium te vinden dus dat is kat in het bakkie. Tezamen met deze sterke cd plus het feit dat de band nu in de stal zit van het internationaal vermaarde Inside Out/Sony-label moet dat ook al geen probleem zijn. Hou ze in de gaten deze zes hemelbestormers. Ik zeg: ze gaan er gestrekt in.


Terror Bird (4:11) 
Hole (3:21) 
Holy Ghost (5:33) 
Insides In ( 6:29) 
These Hands (5:36) 
Land Animal (5:13) 
Time Deer (4:19) 
Belly Side Up (4:15) 
The Well (5:30) 
Boxes (6:00)


http://the-wall-of-music.actieforum.com/